Hannelore grünberg-klein

biografie: Arnon Grunberg

Arnon Grunberg [Amsterdam ]

Arnon werkte na zijn verwijdering van het Vossius Gymnasium onder meer als jongste bediende bij een apotheek, als bordenwasser en als uitgever. Hij schreef toneelstukken in opdracht van Toneelgroep Amsterdam. Thans woont en werkt hij in New York.

Op jarige leeftijd debuteerde Grunberg bij uitgeverij Nijgh & Van Ditmar met Blauwe maandagen. Het boek werd een succes: in Nederland bekroond met de Anton Wachter-prijs voor het beste debuut en het Gouden Ezelsoor voor het best verkochte debuut en vertaald in het Engels, Duits, Deens, Italiaans, Frans, Spaans, Zweeds en Japans. Met zijn tweede roman, Figuranten, bevestigde hij zijn talent.

De Stichting CPNB nodigde Grunberg uit om het Boekenweekgeschenk te schrijven. Dit boek, De heilige Antonio, verscheen in Tegelijkertijd kwam Grunbergs essaybundel De troost van de slapstick uit. Dit boek werd bekroond met het Charlotte Kšhler-stipendium In kwam de film Het veertiende kippetje uit, waarvan Grunberg het scenario heeft geschreven. En ook op dat moment werd het toneelstuk You are also very attractive when you are dead, geschreven door Grunberg, opgevoerd in Düsseldorf, door een groep jonge Duitse en Israelische acteurs.

In het voorjaar van verscheen Grunbergs dichtbundel

In gesprek met Arnon Grunberg

‘Als je gaat wedijveren met de goden, worden de goden pas echt boos’

 

• door Leendert van der Sluijs 
en Reinout Wibier • 

 

Arnon Grunberg is een van de meest succesvolle schrijvers van zijn generatie. Zijn werk werd in bekroond met de P.C. Hooft-prijs en de Johannes Vermeer Prijs. Naast romans schrijft hij ook beschouwende teksten en columns.
De asielzoeker () is volgens hoogleraar Yra van Dijk een scharnierpunt in Grunbergs oeuvre. Sinds deze roman draaien al zijn boeken om de ander, de falende, thuisloze, ontheemde ander. Of om de boze, wrede, gevaarlijke, gevoelloze ander. Hij wil de ander kennen, want de anderen dat zijn wij. En we willen onszelf liefhebben. Vaak tegen de klippen op. Het laatste wat we willen is de mens opgeven. Daarvoor is er volgens Arnon Grunberg literatuur, is fictie de laatste uitweg. De asielzoeker werd opgenomen in de canon van Liter.

Om met elkaar te spreken over de laatste uitweg, zouden we naar New York willen vliegen, waar hij woont. Dat hoeft niet, want Grunberg is ook vaak in Nederland, in Amsterdam, of waar hij maar opduikt, in talkshows, in de krant, in menig huiskamer waar een meter Grunbergiana de boekenplank vult.
We worden hartelijk ontvangen. Willen we misschien ook een glas water n

Gestuntel is overal, en dat zal ook altijd zo zijn. Arnon Grunberg verdedigt liever de stuntelaar dan de idealist, die streeft naar een stuntelvrije toekomst. Wenken voor de stuntelende mens.

Leven is stuntelen, althans voor mensen. Iedereen die iets anders beweert jokt. Maar dat betekent niet dat de zwakte, om met Nietzsche te spreken, ‘tot verdienste omgelogen’ moet worden. Evenmin is het nodig om het stuntelen gelijk te stellen aan lijden, want dan kom je al snel in de verleiding een driestappenplan op te stellen, waarbij de ander geleerd moet worden (het is altijd de ander die iets aan- of afgeleerd moet worden) hoe hij binnen afzienbare tijd aan zijn eigen gestuntel kan ontsnappen.

Laten we beginnen met de Bijbel – met Prediker, om precies te zijn. Hoe kun je je het betere stuntelen eigen maken zonder deze tekst gelezen en verwerkt te hebben?

Kennis vermeerdert smart, vreugde is dwaasheid, zegt Prediker. ‘Beter een levende hond dan een dode leeuw’, want de levenden weten tenminste dat ze moeten sterven, ‘de doden weten niets’.

‘Er is een tijd voor oorlog, en er is een tijd voor vrede’, verklaart Prediker, die een wijs man wordt genoemd – wat mij terecht lijkt –, maar het meest van alles is er leegte, ‘lucht en leegte’.

Prediker zocht een vrouw, maar ‘vond altijd

Arnon Grunberg

Profiel

Achternaam: Grunberg
Roepnaam: Arnon
Voornamen: Arnon Yasha Yves
Geboren:
Te: Amsterdam
Pseudoniem(en): Arnon Grunberg schrijft columns in de VPRO-gids onder het pseudoniem Yasha. Eerder gebruikte hij al het pseudoniem Arnon Yasha Yves. Hij publiceerde ook onder het pseudoniem Marek van der Jagt. Dit pseudoniem is volgens Grunberg 'verwekt' op

Ik lieg
dat het gedrukt staat
maar ik ben er
nu eenmaal
mee begonnen
ik moet ermee
doorgaan
ik houd er nooit meer
mee op
(Arnon Grunberg, Liefde is business)

Voor tweedehands boekenOok van Arnon Grunberg
Raban Internet AntiquariaatKlik hier !

Naar Boven

Werk

Poëzie

  • Geheim genootschap tegen westenwind (bibliofiel, 19 ex.) ()
  • De Machiavellist: een verantwoording in zeven liederen : de beschuldigde spreekt (bibliofiel, ex.) ()
  • Eenakter ()
  • Franse liedjes ()
  • De dood zal mijn moder zijn (50 ex.) ()
  • De dagen van Leopold Mangelmann / Brief aan M / Schoonheid en bier ()
  • Kutgedicht: aan de eenzame ambitieuze Hoer C. (bibliofiel, 46 ex.) ()
  • Klotegedicht aan de eenzame ambitieuze hoer C. (bibliofiel, 49 ex.) ()
  • Dronken (bibliofiel, 52 ex.) ()
  • Romantiek (bibliofiel, 26 ex.) ()
  • Tang: boekenbalgedicht (bibliofiel, 26 ex.) ()
  • Het nieuwe hart slaat ni

    Arnon Grunberg kwam op zijn 23e met veel bombarie het literaire wereldje binnen, en het is eigenlijk nooit meer stil geworden rond zijn figuur. De media-aandacht voor de schrijver van vijftien romans en winnaar van talloze prijzen is altijd groot geweest. Zijn debuut Blauwe maandagen () was meteen nogal provocerend, onder andere door de ironische manier waarop de hoofdpersoon ‘Arnon’ schreef over het Holocaust-trauma van zijn Duits-joodse ouders en over zijn eigen prostituée-bezoek. In die eerste jaren stond hij bekend als getalenteerd en geestig enfant terrible, een ‘briljant rotjoch’ dat graag tegen zere schenen schopte. Ook zijn volgende boeken, Figuranten () en Fantoompijn (), waren satirische uitvergrotingen van aspecten van het leven van de jonge auteur: geldgebrek, ambitie, verlangen en het concentratiekamp-trauma van de generatie boven hem.  

    In vond hij zichzelf opnieuw uit door onder een nieuwe naam, Marek van der Jagt, twee romans te schrijven. Al snel werd Van der Jagt echter herkend als Grunberg, vooral door de kenmerkende stijl: korte zinnen, sterke dialogen en geestige zijsprongen. Typisch grunbergiaans zijn ook de ultrakorte alinea’s en de absurde vergelijkingen tussen uiteenlopende zaken: ‘Voor mama was de realiteit een stationshal waar ze even doo