Adolph menzel biografie
In de stilte
Tussen de wereld van de Bon Marché waarvoor zij dit ontwerp tekende en mère Poussepin, de stichteres van de orde waarvan elke zuster door haar werd geportretteerd, ligt haar kamer in Meudon, twee jaar dicht bij haar geliefde Rodin, daarna haar ruimte om alleen te zijn.
&#;Quel sentiment de contentement ma chambre me donne! Je prends mes repas à la table devant la fenêtre&#;
Le soir, ma chambre me procure un sentiment de plaisir tout à fait extra-ordinaire.&#;
Is een kamer waarin iemand leeft, een zelfportret?
Kijk naar de bleke kleuren, en naar het ingehouden palet waarmee ze haar liefde voor het licht duidelijk maakt.
Vergeet ook niet dat ze haar kamer schilderde toen ze verliefd was.
Er is geen sprake van een &#;roze&#; bril, maar het gefilterde licht dat overvloedig door de strakke overgordijn of het open raam de kamer binnenkomt, is het centrale vlak.
Alles is licht.
Tot mijn verbazing hoorde ik deze dagen mensen klagen over het voortijdige zomerse weer dat nu al weken aanhoudt.
Waarde vriendin, ik vond het een genadetijd.
Tussen de prachtige nu al uitsneeuwende blauwe regen en de bleekblauwe en violette seringen hebben we de verjaardag van de kleine prinses gevierd, bezatten we ons elke dag aan deze overvloed van dat jonge licht waarvoor je
VI
De schilder schrijver
Er is door een toevallige vermelding in een brief van Der Kinderen een trekje overgeleverd, dat meer belicht dan Jan Veth alleen. Toen hij in te Laren woonde, kwam 's avonds Mauve door Veth's venster gluren, om te zien, of de jonge kunstbroeder weer zat te lezen. Een schilder moest liever niet te veel lezen. Jan Veth las niet alleen zeer veel, maar hij schreef bovendien, toen reeds.
Elke schilder-schrijver, of schilder-dichter, stelt de vraag aan de orde, wat de correlatie tusschen de verschillende uitingen van zijn scheppingsdrift is geweest. Was er een verhouding van harmonie tusschen zijn plastische en verbale vormgeving? Of was het er een van contrast of van compensatie? - In het geval van Jan Veth moet er zoowel van het een als van het ander sprake zijn.
Van tijd tot tijd heeft Veth uit zijn breede, gelijkmatige letterkundige werkzaamheid datgene vergaard, wat hij een langer heugenis waardig keurde, en het in bundels vereenigd, in vaster of losser verband van onderwerpen. Zoo verschenen achtereenvolgens Kunstbeschouwingen, , Hollandsche Teekenaars van dezen tijd, , Portretstudies en Silhouetten, , Bedreigde Schoonheid, , Beelden en Groepen, Voor een volgenden bundel had hij reeds materiaal bijeengelegd. Hij gaf in die bloem
Krachtmetingen met de werkelijkheid
1.
Er wordt nog weleens verondersteld dat Adolph Menzel een tijdgenoot van Frederik de Grote was omdat hij het leven van de vorst () zo vaak heeft weergegeven. Toch klopt dit niet. Menzel was een tijdgenoot van Otto von Bismarck, de twee zijn in hetzelfde jaar geboren () en werden bijna even oud. Bismarck was groot, een meter negentig, en Menzel was klein, nog geen een meter veertig. Dat maakte hem op tal van terreinen een buitenstaander. Maar, zoals hij zelf eens riposteerde toen een van de nazaten van de keurvorst hem pesterig aansprak op zijn geringe lengte: ‘U bent groter, niet hoger.’ Daarin resoneerde Menzels lak aan hiërarchie.
Menzel werd niettemin, vertelt Ilse Kleberger in Adolph Menzel. Preuße, Bürger und Genie, steevast uitgenodigd op de belangrijkste feesten en partijen. Die uitnodigingen nam hij vrijwel altijd aan. Als een kwaadaardige gnoom klom hij dan op tafels en stoelen zodat hij iedereen goed kon observeren en tekenen.
Je kunt je vergapen aan de pracht en praal op een aantal van Menzels doeken, maar Menzel zelf keek vooral naar de ‘gewone’ mens. En alhoewel hij achteraf wordt bestempeld als de eerste impressionist (en zijn beroemde Das Balkonzimmer als het eerste impressionistische schilderij), zou je hem evengo
Adolph Friedrich Erdmann von Menzel ( * † )
Biografie Adolph Friedrich Erdmann
Hooggeëerd, gedecoreerd kunstenaar
Adolph Friedrich Erdmann von Menzel werd op 8 december geboren in Breslau, Pruisen (nu Wrocław, Polen).
Het gezin verhuisde naar Berlijn en in kreeg Adolph Friedrich een lithografische opleiding in de drukkerij van zijn vader. Na de dood van zijn vader nam Adolph Menzel de lithografie-werkplaats van de familie over. Hij maakte ook illustraties en pentekeningen als model voor de houtsneden. Zijn eerste grote opdracht waren elf illustraties voor het gedicht "Künstlers Erdenwallen" van Johann Wolfgang von Goethe in
Menzel ging ook kort naar de Berlijnse kunstacademie, maar besloot de vaardigheden en kennis op eigen houtje te verwerven.
Hij werd beroemd door zijn realistische historische werken. Hij illustreerde de geschiedenis van Pruisen en vooral scènes uit het leven van Frederik II en later Wilhelm I. Tot de beroemdste schilderijen uit deze periode behoren: "Fluitconcert van Frederik de Grote in Sanssouci" () en "De balzaal " (). Hij kreeg zijn benaming als kunstenaar van de Pruisische historieschilderkunst, nadat hij de opdracht had gekregen om het boek "Geschiedenis
Berlijn, 27 mei
Omdat ik na mijn schilderweek in Toscane vanwege een treinstaking van Deutsche Bahn nog twee "gecompenseerde" reisdagen over had, besloot ik om een impulsief "zakenreisje" te gaan maken. Naar Berlijn op en neer via Keulen met de supersnelle ICE in twee dagen. Een cultureel uitstapje naar de stad waar ik tot nu toe slechts een avond ben geweest. De gelegenheid om al het moois dat Berlijn te bieden heeft eens te gaan bekijken. Om uur arriveerde ik op de machtige Hauptbahnhof. Ik spoedde mij meteen naar het museumeiland. Ik had mijn zinnen gezet op de "Alte Nationalgalerie", een prachtig historisch en statig gebouw. Met een vaste collectie waar je u tegen zegt! Ik kwam vooral voor de impressionisten, u weet wel, het bekende rijtje, Renoir, Degas, Monet, Gaugin, Manet, Cezanne, etc. Maar ik had in dat opzicht pech. Er werd gewerkt aan een nieuwe tentoonstelling van Gustav Klimt, een andere grootmeester. Daardoor was de volledige tweede etage niet voor publiek toegankelijk. Dus geen impressionisten en ook nog geen Klimt. Maar wel een prachtige collectie met andere grote namen zoals Lovis Corinth () en Adolph Menzel (). Wanneer je je als kunstenaar vergaapt aan waanzinnige portretten krijg je een soort van onbedwingbare drang om naar je atelier te rennen om terloop