Dimitri verhulst kinderen

Dimitri Verhulst (Aalst, 2 oktober ) is een Belgisch auteur van verhalen, poëzie, romans, columns en andere publicaties. Verhulsts oeuvre wordt gekenmerkt door drie zaken: een romantische en pessimistische kijk op de liefde, maatschappelijke bekommernis en een grote liefde voor de Nederlandse taal. Dit werd grotendeels beïnvloed door zijn toch wel turbulente jeugd, hij groeide namelijk op als ongewenst kind in een gewelddadig gezin. Hierdoor werd hij op jarige leeftijd het huis uitgezet om in een pleeggezin te belanden. Deze gebeurtenissen vormden de basis voor zijn &#;officiële&#; debuut De Kamer hiernaast (zijn eigenlijke debuut Assevrijdag was een eigen uitgave gericht aan enkele vrienden en bekenden). Dit boek was meteen een succes, hij werd al bij zijn eerste boek genomineerd voor de NRC Literatuur Prijs. Nadien publiceerde hij nog enkele boeken waaronder Problemski Hotel waarin hij fictie en feiten combineerde door middel van een verhaal over de gebeurtenissen in een asielcentrum.

Zijn grote doorbraak kwam echter met De helaasheid der dingen. Verhulst won er verschillende prijzen mee waaronder de publieksprijs van de Gouden Uil, Humo&#;s Gouden Bladwijzer en De Inktaap Het boek was zo populair in zowel Vlaanderen als Nederlands dat het niet veel later verfilmd w

Samenvatting

Mattis, een oudere, cynische zwartkijker, overpeinst wat de beste manier is om een einde aan zijn leven te maken. Hij heeft niets wat, en niemand die hem aan het leven bindt. Maar dan ontmoet hij een aantrekkelijke weduwe en verandert alles. Alleen, haar overleden man was in alle opzichten geweldig…


Biografie auteur

Dimitri Verhulst  (* Aalst, België) is een Vlaamse schrijver. Hij had al een aantal werken op zijn naam toen hij in doorbrak met ‘De helaasheid der dingen’, dat verfilmd werd en ook als toneelstuk werd gebracht. Het boek beschrijft (soms on)smakelijk de jeugd van een kind in een zwak sociaal milieu. Een heel ander soort boek was ‘Mevrouw Verona daalt de heuvel af’ (dat ook in verscheen)  maar ook dat werd een bestseller. Sindsdien schrijft hij romans over uiteenlopende thema’s, maar wel vaak met een ‘loser’ als hoofdpersoon.

 

 

 


Tip:

Dimitri Verhulst  ‘De helaasheid der dingen’

Min of meer autobiografische en tragikomische beschrijving van een jeugd  in een zwak sociaal gezin.

 

Dimitri Verhulst  ‘Mevrouw Verona daalt de heuvel af’

Een roman over intensief leven en bewust doodgaan.


Wie is Dimitri Verhulst?

Dimitri Verhulst is een zeer productieve Vlaamse schrijver, dichter en programmamaker. Hij breekt in door bij het Nederlandse publiek met de autobiografische roman De helaasheid der dingen, over zijn bewogen jeugd in het Vlaamse dorp Aalst, dat in het boek 'Reetveerdegem' wordt genoemd. Het boek wordt in  verfilmd. Verhulst schrijft op zijn ‘Verhulsts’: rauw, archaïsch en met een oog voor het groteske. Zijn stijl kenmerkt zich door alliteraties, rijm en woordspel. Zijn hoofdpersonages bevinden zich veelal in de marge van de samenleving, hij wil hen een stem geven.

Saskia Noort over De helaasheid der dingen: "Ontzettend grappig, maar ook hartverscheurend."

Hoe was zijn jeugd?

Dimitri Verhulst wordt geboren op 2 oktober in het Vlaamse Aalst. Zijn ouders zijn Pierre Verhulst, postbode, en Nicole Maesschalk, huisvrouw. Ze hebben een slecht huwelijk, vader Verhulst houdt te veel van pintjes, zijn moeder te veel van andere mannen. Dimitri groeit op in een explosieve omgeving, zijn vader is zeer agressief en slaat zijn moeder regelmatig bont en blauw.

Het huwelijk strandt na twaalf jaar, vader Pierre trekt bij diens moeder in, bij wie ook nog drie andere ‘nonkels’inwonen, ook allemaal alcoholist. Dimitri blijft bij zijn moeder. Als

Nederlands proza

BOEKEN NR. 3, MAART

Dimitri Verhulst: Onze verslaggever in de leegte. Ongedateerde dagboeken

door Carl De Strycker

Altijd al had het werk van Dimitri Verhulst iets autobiografisch. Hij stak niet onder stoelen of banken dat hij voor De helaasheid der dingen uit zijn jeugd putte, en in Kaddisj voor een kut gebruikte hij zijn eigen ervaringen als instellingskind. Ook andere boeken die minder rechtstreeks naar zijn leven verwijzen, zijn in wezen biografische verhalen: Mevrouw Verona daalt de heuvel af was de verbeelding de grote liefde die hij in de Ardennen gevonden had, De laatkomer ging over iemand die uit zijn relatie stapt om bij zijn grote liefde te zijn (wat Verhulst ook overkwam rond die tijd) en De pruimenpluk vertelde over zijn Zweedse liefdesavontuur, dat ondertussen alweer afgelopen is. Het was wachten op een écht egodocument, zeker als je weet dat een van Verhulsts grote voorbeelden Jeroen Brouwers is, die in dat genre prachtige titels op zijn naam heeft staan.
 
Met Onze verslaggever in de leegte. Ongedateerde dagboeken levert Verhulst klaarblijkelijk zo’n egodocument: een mengeling van briefpassages en dagboekachtige aantekeningen. Op de cover prijkt het silhouet van de schrijver, sigaret in de mond, die na

biografie: Dimitri Verhulst

Dimitri Verhulst debuteerde in met de verhalenbundel De kamer hiernaast. Sindsdien heeft hij heel verschillende paden bewandeld. Voor zijn tweede boek, Niets, niemand en redelijk stil,ontwikkelde hij een bijzondere, extreem literaire stijl. Daarna maakte hij een bocht van (minstens) 90° en schreef een tragikomische voetbalroman, De verveling van de keeper. In liet hij zich door het Vlaamse literaire tijdschrift Deus ex Machina opsluiten in het Asielcentrum van Arendonk. Wat hij daar zag, levend tussen de asielzoekers, leidde tot Problemski Hotel: weliswaar fictie, maar dan fictie waar de harde realiteit bovenop is gaan zitten. Spek naar Verhulsts bek. Zijn taalgebruik is direct, van het genre “laten we een kut een kut noemen”. Humor is er ook, nogal wrang en cynisch, maar zeker aanwezig. Het is een manier van overleven. En zoeken we niet allemaal een manier om te overleven?

Inzendingen van deze schrijver

5 resultaten.

Opdracht

gedicht

met 16 stemmen

De vensters behangen met langdurige landschappen, een zak met slanke handen aan een meisje voeren van achter de tralies die mijn vingers zijn. Een ooggetuige van het zwart uithoren op de hoek van twee nachten en geduldig wachten tot de schaduw uit de bomen valt. Mijn ogen wegens verbouwi