George best rugnummer
Het intense, ruige leven van Wim Suurbier: 'George Best is nogal saai'
- DoorJohan Derksen
Het nieuws kwam hard binnen. De verdediger die zo veel aanvallers velde, is nu zelf geveld. De drievoudig Europa Cup I-winnaar en tweevoudig WK-finalist die keer zijn hele hebben en houwen in de strijd gooide voor Ajax, is op jarige leeftijd overvallen door een zware hersenbloeding. Hopelijk overwint Wim Suurbier ook deze tegenslag.
In deze aflevering van de VI PRO-serie Historische Interviews gaan we terug naar Kerstmis , als VI’s Johan Derksen zijn goede vriend opzoekt in een obscure bar in Los Angeles en ze samen het leven van de inmiddels oud-voetballer nog eens doornemen. Zijn voortdurende balanceren tussen vreugde en verdriet. Suurbier bevindt zich op dat moment in een financiële crisis, maar gaat daarmee om zoals hij als voetballer met een verdwaalde elleboog recht op de kin omging: even schudden met de kop en weer doorgaan. ‘Aan mijn humeur is niet te merken dat ik in de problemen zit, het gaat klote, maar ik kan iedereen recht in de ogen kijken.’
&#;We hadden altijd lol in onze tijd. Vijf minuten voor de WK-finale in was het nog een gekkenhuis in de kleedkamer&#;
Weinig mensen in de voetbalwereld ook
Second Best (25 november )
Best was natuurlijk niet de beste voetballer en evenmin ’s werelds grootste idool. Die eer komt Maradona toe. George kon lekker dribbelen, maar de meest legendarische dribbel is uitgevoerd door Diego, nota bene tegen Engeland. George kon goed drinken, maar Diego had aan drank alleen niet genoeg. Die deed zich dagelijks tegoed aan scheepsladingen cocaïne. Typerend is dat het lichamelijke verval van George Best zich vooral innerlijk voltrok, terwijl de schrikbarende fysieke gesteldheid van Diego Maradona voor iedereen zichtbaar was. Zo kogeltje rond als Diego het ziekenhuis inging om zijn doodstrijd te voeren, dat sprak tot ieders verbeelding. Mede daardoor hield men overal ter wereld de adem in.
&
'De voetballer George Best leeft voort'
De consequentie van mijn leeftijd is dat ik sommige voetballers nooit in levenden lijve heb zien spelen. Abe Lenstra ken ik vooral van sagen en sprookjes, van sterke verhalen bij Friese Beerenburgers en het T-shirt dat Foppe de Haan ooit droeg tijdens de eerste training van SC Heerenveen. Abe was beter dan Cruijff, stond erop.
De maestro uit Betondorp zag ik pas live nadat hij in was teruggekeerd bij Ajax. Van vaderlijke vertellingen wist ik al van zijn grootsheid. En Faas Wilkes is voor mij een middengolfvedette. Cassettebandje erin en in de stem van ir. Ad van Emmenes wegdromen in oneindige dribbels die Italiaanse, Spaanse en Belgische verdedigers deden verstenen.
Ze zijn striphelden geworden, ontstaan in de kracht van de verbeelding. Omdat ze stammen uit de oertijd, dat het stadion nog voelde als een knapperend haardvuur in plaats van een kille businesslounge. Uit de tijd dat de tv soms een enkele flits in zwart-wit uitzond en niet zoals nu een alziende Big Brother is met veertien ogen die voetballers in al hun schoonheid maar ook ontluistering laat zien. Pure romantiek. Want striphelden doen nooit iets verkeerd met een bal.
Zo is het ook met George Best. Toen hij in stopte bij Manchester United en dus met topvoetbal,
Best ()
Oef! Wat een tegenvaller, iets dat ook aan mezelf lag aangezien ik me totaal niet in de film en diens kwaliteit verdiept had en een echte documentaire verwachtte over het karakter George Best. Iets dat er normaliter ook wel in zou moeten glijden bij mij aangezien ik United supporter ben en de club al sinds '98 op de spreekwoordelijke voet volg. Het was even schakelen toen er een acteur aangesproken werd met George, maar dat was opzich nog geen reden voor ongerustheid
Het begin is vooralsnog niet verkeerd ondanks dat John Lynch weinig gelijkenis vertoont met The Fifth Beatle. De terugblik naar de ontdekking van de jonge Georgie is prima met een stukje nostalgie. Helaas ontspoord de film daarna behoorlijk. De reden? John Lynch. En dat is erg jammer, want heel slecht zijn sommige dingen niet. De rest van het team is prima bij elkaar gezocht en mannen als Gregg, Styles, Charlton en Law zijn niet moeilijk te herkennen. The gaffer himself is ook gemakkelijk te herkennen. Dan zijn de 'oude' beelden en het tijdsbeeld ook prima te pruimen.
Waar de film vervolgens totaal op faalt is zoals reeds eerder gezegd John Lynch, en in plaats van te vragen wat de man fout doet kan je bijna beter vragen wat hij goed doet; dat is namelijk niets. Het is een bijzonder slechte cast in die
Met Schotse legende Law overleed laatste lid van heilige drie-eenheid United
NOS Voetbal•
De heilige drie-eenheid van Manchester United is vereeuwigd voor Old Trafford. Denis Law staat in het midden, tussen George Best en Bobby Charlton, hun blik gericht op het stadion. De Schot heeft zijn rechterarm in de lucht, zoals hij ontelbare doelpunten vierde.
Met 'The King' Denis Law overleed het laatste lid van de 'United Trinity'.
Sla de carrousel over
- ANP
- Getty
Als jongste zoon van een visser in een groot gezin in Aberdeen viel Law op in een schoolvoetbalteam. Tot zijn twaalfde ging hij blootvoets door het leven, maar eenmaal op (tweedehands) kicksen kwam zijn voetbaltalent naar boven. Een scout van het bescheiden Huddersfield Town nodigde de frêle tiener uit voor een stage bij de club.
Jampotglazen
"Zwak, iel en die bril Kan hij wel goed zien?" Manager Andy Beattie was niet meteen overtuigd en noemde het loensende jochie dat hij op het treinstation aantrof later "het meest onwaarschijnlijke talent" dat hij ooit had gezien. Toch dwong de jarige een contractje af. Na een ingreep kon hij de bril met jampotglazen wegdoen.
"Voor het eerst in vijftien jaar kon ik voor het eerst iemand recht in de oge