Biografie lea dasberg
Doneren
Na de biografie van Henriette Boas lees ik weer een levensverhaal van een bijzondere vrouw van dezelfde generatie, Lea Dasberg. Marion de Ras schreef Lea Dasberg, historica en pedagoog – hovenier in de hof der historie. Gefascineerd heb ik het gelezen. Ik kende Lea Dasberg van een onverkwikkelijke middag bij Joods Maatschappelijk Werk, eind jaren negentig. Ik zoek in mijn notities en vind dit verhaal:
“We zitten in het bovenzaaltje van JMW aan de De Lairessestraat op een zondagmiddag met een groot aantal naoorlogse generatiegenoten en luisteren naar prof. Lea Dasberg, die ons over onszelf, de naoorlogse generatie, zal vertellen. Zij is klein en loopt moeilijk door de zware reuma die zij als kind opliep. Maar ze heeft de felle ogen die ik herken van meer vrouwen van haar leeftijd. Henriette Boas, bijvoorbeeld. Haar verhaal is wetenschappelijk, zoals een professor betaamt. Maar gaandeweg wordt de zaal onrustig. Wat beweert zij nu?
Kortgezegd komt het hier op neer: jullie hebben geen enkel probleem, dus als er iets met jullie is, stellen jullie je aan en is het gewoon gezeur van een verwende generatie die de oorlog niet heeft meegemaakt.
Pardon? De zaal komt in opstand. Zijn we met veel moeite uit het dal van verdriet, angst, schuld en schaamte gekropen,
Lea Dasberg was Nederlands enige beroemde (en beruchte) pedagoog
'De laatste drie jaar leed Lea Dasberg aan dementie en begon om haar al heel lang geleden overleden pappie te roepen. Dat werd zo erg dat haar Filipijnse assistente op een gegeven moment drie ontbijtbordjes op tafel moest zetten: een voor haar, een voor de assistente en een voor haar vader Ies', vertelt haar biograaf Marion de Ras. Dat ze om haar pappie riep, had te maken met haar jeugdherinneringen. Als kind had ze enorm veel pijn als gevolg van reuma. Elke keer als ze schreeuwde, kwam haar vader naar haar toe.
Haar boodschap was dat het helemaal niet erg was kinderen normbesef bij te brengen
Historisch-pedagoog Lea Dasberg, die op 8 april overleed in Israël, waar ze al sinds woonde, was in Nederland zowel beroemd als berucht. Beroemd werd ze in Nederland door haar in verschenen boek Grootbrengen door kleinhouden, waarin ze zich afzette tegen de anti-autoritaire opvoeding die toentertijd in zwang was. Haar boodschap was dat het helemaal niet erg was kinderen normbesef bij te brengen. Het idee dat een kind de kans moest hebben een kind te zijn, verwierp ze. Kinderen moesten niet geïsoleerd worden in een 'jeugdland'. Nog altijd verschijnen nieuwe drukken van het boek.
Pedagogen worden niet gauw beroemd. 'E
Jullie denken vast dat ik verdampt ben
Omschrijving
Auteur Siep Kooi en Lea Dasberg kwamen ruim vijftig jaar geleden met elkaar in contact toen zij hem begeleidde bij het schrijven van zijn doctoraalscriptie. Later deed zij hetzelfde voor zijn dissertatie Naar een pedagodiek van de tussenwereld (). In de loop der tijd raakten ze bevriend. Lea verhuisde naar Israël en daardoor waren ze genoodzaakt voortaan schriftelijk en telefonisch contact met elkaar te onderhouden. Af en toe bezochten ze elkaar.
De kern van dit boek bestaat uit de brieven die ze elkaar stuurden, de bezoeken die ze elkaar brachten en fragmenten uit telefoongesprekken, aanvankelijk in het kader van het proefschrift, maar later kregen ze ook een persoonlijk karakter. Kooi is van mening dat een aantal necrologieën geen recht deed aan de unieke persoon die Lea Dasberg was. Hij wil haar met het schrijven van dit boek de eer betonen die haar toekomt.
| Formaat | x mmn |
| Aantal pagina's | |
| Levertijd | 2 werkdagen |
| Auteur | Siep Kooi |
| Biografie | Siep (Simen) Kooi (Leeuwarden, ) schreef essays en korte verhalen voor verschillende tijdschriften. In verscheen zijn genealogische roman Het verlangen van Martha Dijk, in zijn ‘tegenverhaal’ Het Noorse misverstand van Willem Frederik Hermans Lena (Lea) Dasberg (Amsterdam, 18 oktober – Jeruzalem, 8 april) is een Nederlands-Israëlisch historisch pedagoog. Lea Dasberg werd geboren in het gezin van de joodse huisarts Isaac Dasberg en Bertha Nijstad. Zij had een oudere zus Dina en een jongere zus Rosette en werd modern orthodox-joods opgevoed. In werd zij getroffen door zware jeugdreuma. Tussen en verbleef zij in een Zwitsers sanatorium, waardoor zij de oorlog overleefde. Maar als gevolg van de reuma zou ze haar verdere leven een handicap hebben. Omdat ze tijdens de lange behandeling ook een leerachterstand opliep, deden de ouders na de oorlog een beroep op de historicus Jaap Meijer als privéleraar. Zo kon ze vanaf terug naar school aan het Vossius Gymnasium. Daar behaalde zij in haar diploma. Vervolgens studeerde zij geschiedenis aan de Universiteit van Amsterdam en promoveerde in promoveerde op een proefschrift over de ontwaarding van de jodenstatus in de elfde eeuw. Van tot was ze lerares geschiedenis aan het joodse Maimonides Lyceum. In die periode werd haar belangstelling voor pedagogiek gewekt. In haalde professor Langeveld haar naar de Universiteit van Utrecht, waar ze tien jaar als wetenschappelijk hoofdmedewerker in de historische pedagogiek was. Een belangrijke bijdr Biografie van de historisch pedagoge Lea Dasberg () die door jeugdreuma ernstig gehandicapt raakte, maar desondanks een wetenschappelijke carrière maakte en uiteindelijk emigreerde naar Israël. Je leent dit boek bij je eigen Bibliotheek. Vul de vier cijfers van je postcode in en vind je Bibliotheek. |