Boeken van fjodor dostojevski
Fjodor Michailovitsj Dostojevski ( &#; ) begon zijn literaire loopbaan als vertaler van het werk van Balzac en George Sand, en debuteerde met de roman Arme mensen.
In werd Dostojevski veroordeeld tot vier jaar dwangarbeid in Siberië, op deze periode baseerde hij zijn in gepubliceerde Aantekeningen uit het dodenhuis. Gedurende de jaren in Siberië oriënteerde Dostojevski zich op het christendom. Na zijn dwangarbeid moest hij dienst nemen als soldaat; hij schreef een ode aan de vrouw van de pas gestorven tsaar Nicolaas I en werd daarop bevorderd tot onderofficier. In april werd hij op medische gronden uit de dienst ontslagen en keerde hij terug naar Twer in West-Rusland. Pas eind kreeg hij toestemming zich wederom in Petersburg te vestigen.
In verschenen de eerste afleveringen van zijn grote roman Misdaad en straf. Begin vertrok Dostojevski naar het buitenland om schuldeisers te ontlopen en tijdens deze buitenlandse periode schreef hij De idioot, De eeuwige echtgenoot en het grootste deel van Boze geesten. In juli keerde hij terug naar Petersburg, waar hij zijn meesterwerk De broers Karamazow schreef. Tijdens de laatste jaren van zijn leven verwierf Dostojevski roem als redenaar: zijn toespraak bij de onthulling van het Poesjkin-standbeeld te Moskou leidde tot
_Soortgelijke boeken
20 juli Dostojevski
Dostojevski was een complexe persoonlijkheid. Geboren in Moskou in en overleden in Sint-Petersburg in werd hij amper 60 jaar oud. Hij was epilepticus, maar beschouwde de luttele ogenblikken voor een aanval als zijn meest heldere momenten.
Dostojevski’s leven was een aaneenschakeling van duistere ellende. Zo werd hij ter dood veroordeeld na het bijwonen van een socialistische bijeenkomst. Staand voor het vuurpeloton werd de doodstraf omgezet in vier jaar verbanning naar een Siberisch strafkamp. Zijn levenslot was een aanhoudende, zinloze kwelling en ging dan ook gepaard met lichamelijk ongemak. Er was geen ellende die hem niet trof: het huwelijk met een zieke, zonderlinge vrouw en constant geldgebrek. Hij maakte schulden bij het onderhouden van het gezin van zijn jong overleden broer. Daarnaast was hij een verwoed roulettespeler die meerdere keren al zijn bezittingen aan het spel verloor. Schrijven was zijn redding en vormde de spanningsboog tussen extase en vernietiging. Dostojevski wilde het leven niet beheersen maar wilde het voelen, het ondergaan.
Het duurt tot zijn 52e voor hij terug kon naar Rusland. Toch bleef zijn adoratie voor Rusland immens. De karakters in zijn romans zijn vaak ontworteld, ze horen niet meer bij de
Fjodor Dostojevski
Fjodor Michajlovitsj Dostojevski (geboren te Moskou op 11 november - gestorven te Sint-Petersburg op 9 februari ) was een van de bekendste schrijvers uit de Russische literatuur. Dostojevski had een unieke schrijfstijl. Hij schreef vaak haastig en maakte veel gebruik van nadruk en herhalingen. Overigens schreef hij niet de vrolijkste boeken; zijn personages lijden veel en worden vernederd. Toch zit er een boodschap van hoop en liefde in zijn boeken. Volgens hem had de wereld zowel een hoop verdriet als schoonheid. Dostojevski zelf leed aan epilepsie en volgens hem had dit invloed op zijn werk.
Hij schreef 15 romans, 17 kortere boeken en 3 werken die waargebeurd zijn. Zijn bekendste boeken zijn Aantekeningen uit het ondergrondse (), Misdaad en straf (), De idioot (), Boze geesten () en De gebroeders Karamazov ().
Biografie
Jeugd
Fjodor Dostojevski werd geboren op 11 november in Moskou. Hij was het tweede kind van Mikhail en Maria Dostojevski. Zijn vader werkte als arts in een ziekenhuis. Ook stamde Dostojevski van een adellijke familie af. Hij had één oudere broer en zeven jongere broers en zussen. Hij kwam van jongs af aan in contact met literatuur. Zijn ouders hadden veel boeken van allerlei Russische en Europese schrijvers, zoals Nikolaj
Dostojevski en de liefde
In Dostojevski en de liefde wordt de lezer ondergedompeld in de wereld van Dostojevski: van het Siberische gevangenkamp tot de gokhallen van Europa, van de vochtige gevangeniscellen van het fort van de tsaar tot de verfijnde salons van Sint-Petersburg. En we maken kennis met de drie vrouwen wier levens zo nauw verweven waren met dat van Dostojevski: de spilzieke weduwe Maria, de onstuimige Polina die visioenen had van het vermoorden van de tsaar, en de trouwe stenograaf Anna, die alles deed om zijn literaire nalatenschap veilig te stellen.
Alex Christofi geeft ons een fascinerend en meeslepend portret van de schrijver zoals we hem nog niet kenden.
In de pers
‘Je krijgt een volbloed Dostojevski te zien, verscheurd en vol innerlijke tegenspraak, liefdevol en larmoyant.’ ****NRC Handelsblad
'Christofi schrijft vlot, spannend, grappig en af en toe opent hij zomaar ineens een vergezicht.' ****De Volkskrant
'Leest als een spannende roman. Christofi's boek is de perfecte amuse-gueule.' **** Standaard der Letteren
‘Alex Christofi beschrijft het leven van Dostojevski met liefde en lef.’ Trouw
'Een 'synthese' van een roman en een biografie.' Friesch Dagblad
'Deze sprankelende roman brengt Dostojevski en zijn vrouwen niet alleen tot leven
De muze en de gokverslaafde. De vrouw die Dostojevski van de ondergang redde
In De muze van de gokverslaafde van Andrew D. Kaufman probeert de auteur een beeld te schetsen van de tweede vrouw van Fjodor Dostojevski, Anna Snitkina. Dat is een lastige klus want er is weinig bronnenmateriaal. Dus verzamelt Kaufman anekdotes en feiten die de insteek van zijn verhaal onderbouwen.
Er is een mooi verhaal over hoe Dostojevski een jonge schrijfster het hof maakt. Haar vader vindt een brief van de schrijver aan zijn dochter en zegt: &#;Van een meisje dat in staat is een correspondentie te beginnen met een onbekende man die haar vader en moeder niet kennen, kan alles worden verwacht. Nu verkoop je je romans, maar misschien komt er een moment waarop je jezelf verkoopt.&#; Hij vertelt over het boek Wat te doen? van Nikolaj Tsjernysjevski, dat een bijbel werd voor de Russische feministen. Halverwege de 19e eeuw droomden Russische vrouwen uit de gegoede klassen hoe ze in Moskou een baan zouden vinden of zelfs een bedrijf beginnen, net zoals de hoofdpersoon uit het boek.
Er is een beschrijving van een epileptische aanval die Dostojevski krijgt, niet lang nadat hij is getrouwd met Anna Snitkina. Haar zus Masja en diens man rennen verschrikt de kamer uit. Anna blijft en verzorgt haa