Erwin wurm biografie
Wat heeft Luxemburg te bieden voor kunstliefhebbers?
Waarom ver zoeken als het dichtbij ook kan? Luxemburg: gratis openbaar vervoer, veel eettentjes en een levendige hoofdstad met veel Portugese en Italiaanse invloed. En dus een aantal eersteklas kunstinstellingen.
Even een recap: wat is Luxemburg nou precies (in vogelvlucht)? Het is een groothertogdom met ruim inwoners (iets meer dan er mensen in Den Haag wonen). In Luxemburg-Stad wonen er ruim mensen (vergelijkbaar met Leiden).
Opvallend: ruim 10% van de bevolking is van Portugese afkomst (‘Lusoburguês’). Dat komt door arbeidsmigratie sinds de jaren zestig. Er wonen ook veel mensen van Italiaanse afkomst.
Luxemburg is sowieso een van meest polyglotte landen in Europa. De voertaal is meestal Frans. Daarnaast hoor je Lëtzebuergs, Duits, Italiaans en Portugees. Je kunt er uiteraard ook terecht met Engels.
Interessant om te weten: de eerste groothertog was onze eigen Willem I van Oranje-Nassau. Bij Wilhelmina ging de titel naar een andere tak van de Nassaus: Adolf.
En heel fijn: het openbaar vervoer is gratis sinds (als je niet eersteklas reist). Het eerste land ter wereld waar dit zo is geregeld!
MUDAM (Luxemburg-stad)
Luxemburg-stad heeft sinds een formidabel museum voor moderne kunst: het MUDAM.
metropolis m
Hoe maak je een retrospectief van een kunstenaar die zijn leven lang zweert bij de eenmalige gebeurtenis? Haus der Kunst in München en het Van Abbemuseum wagen zich aan een overzicht van Allan Kaprows werk, met ‘heruitvindingen’ in de geest van de maker. Helemaal onproblematisch is dat niet.
‘Doe iets met je speeksel, vanaf het moment dat je opstaat totdat je in het atelier of op de academie bent, en doe dat ook op de weg ernaartoe.’ Deze opdracht kregen ik en een aantal medestudenten twintig jaar geleden van Allan Kaprow. Later deden we verslag van onze belevenissen, waartoe viezigheid, schaamte en lust behoorden. Kaprow was als leraar en als kunstenaar in directe ervaringen geïnteresseerd, wetend hoe belangrijk taal daarbij is als medium. Toch kwam taal bij zijn situationele en performance-achtige kunst nooit op de eerste plaats, zoals dat wel het geval was bij andere Fluxus- en conceptuele kunstenaars.
De herdenkingen die dit voorjaar op zijn dood volgden, zijn weer in de vergetelheid geraakt. En als we ons nu, met de ‘first major solo displays in Europe’ in het vooruitzicht met Kaprows anti-museale werk bezighouden, moeten en mogen we god zij dank op zijn eigen teksten teruggrijpen. Bij de voorbereidingen van zijn happenings waren geschreven instr
Register
Register bij het interview met Koen Brams
De Warande is een cultuurhuis in Turnhout. Opende in als een van de eerste Vlaamse culturele centra, in een gebouw van architecten Vanhout, Wauters en Schoeters. In opende een uitbreiding door Macken &#; Macken en in nog een uitbreiding door Lieven Achtergael. Midden juli dit jaar wordt Jeroen Vanluyten er directeur. 85, , ,
Amarant is een gesubsidieerde organisatie die cursussen, excursies en reizen over kunst, muziek en filosofie organiseert voor volwassenen. Oprichter was Daan Rau in , die artistiek directeur bleef tot De voorloper van Amarant, Scheppende Handen, bestond sinds Van tot was Amarant eigenaar van De Witte Raaf. In november en december organiseerde Amarant lezingen over Magritte, Broodthaers, Beuys en Kiefer/Baselitz/Polke.
STUK is een kunstencentrum in Leuven, opgericht in onder de naam ’t Stuc. In samenwerking met Het Festival van Vlaanderen werd jaarlijks het multidisciplinaire festival Klapstuk georganiseerd. In werd Het Atelier opgericht, een plek voor productie, presentatie en opleiding, waar onder meer Johan Grimonprez en Bart Meuleman aan het werk gingen. In opende een nieuw gebouw van architect Willem Jan Neutelings. STUK organiseert jaarlijks de festivals Artefact en Playground en huisve
Erwin Wurm Augsburg, Oostenrijk
ERWIN WORM KUNSTWERKEN
Kunstenaars en kunstenaars "Ik ben een vijand van het heroïsche in de kunst omdat ik geloof dat pathos mensen klein maakt&#;, Erwin Wurm zei aan het begin van zijn tentoonstelling in Frankfurt. Zijn werk is een van de meest interessante, grappigste en slimste hedendaagse kunstenaars.
Een minuut sculpturen
Erwin Wurm is een Oostenrijkse beeldhouwer geboren in Hij woont en werkt in Wenen, Oostenrijk. Erwin Wurm was erg beïnvloed, in zijn vroege jaren aan de kunstacademie van Wenen, door nadert de Fluxus kunstenaars. In het midden van de 90, Hij ontwierp een reeks van "One Minute Sculptures", waar hij vraagt zich af of modellen met onverwachte posities, volgestopt met alledaagse voorwerpen, wordt gevraagd de kijker om de vraag van de definitie van de beeldhouwkunst. Het is de bedoeling om de "kortste weg" te gebruiken om de creatie van een sculptuur, een duidelijke en snelle vorm, soms humoristische. Als zijn sculpturen zijn vluchtig en tijdelijk, ze zijn foto of video.
Guggenheim fusion
acryl, acrylverf 45 X X 99 cm © Pretty, Wenen
foto credit: Mischa Nawrata, Wenen
Oostenrijkse beeldhouwer geboren in Wenen, die beroemd is om zijn humoristische benadering van formalisme. W
Dore Hoyer () bestudeerde Spinoza voor haar danscyclus Affectos Humanos ()
Dore Hoyer was een Duitse expressionistische danseres en choreografe (“Ausdruckstänzerin und Choreografin”). Zij zou bekend worden als een van de belangrijkste solodansers. In de “Ausdruckstanz traditie." Door Mary Wigman was zij geïnspireerd, maar ze ontwikkelde vooral haar eigen solo-programma voor en na WOII. Wigman noemde Hoyer "Europe's last great modern dancer." [Cf. en ]
“Affectos Humanos" () geïnspireerd op Spinoza’s Ethica
Martin Nachbar schrijft in "A Contemporary Body Made History. Dance reconstruction as artistic research practice into the history of dance techniques and choreography.”[PDF]
Dore Hoyer () belonged to the second generation of Expressionist Dance, which did not go down in dance history as successfully as the first generation, as their careers were hardened by the Nazi regime, the war, and later on by a rigorous turn away from Modern Dance in post-war Germany. Hoyer was much formed by Expressionist Dance . But she searched for and walked down new paths. Her rigorously formal and abstract movement composition differed strongly from the rather empathetic and ecstatic works of her teachers th