Mance post biografie

Ze illustreerde meer dan honderd kinderboeken. Ze is de vrouw die Toon Tellegens' filosofische dierenwereld tot leven wekte. Dat Guus Kuijers Madelief () zo populair werd is mede aan haar te danken. Toch is de kans groot dat haar naam je niks zegt: Mance Post.

In de biografie Het souterrain van Mance Post leer je haar kennen: de stille kinderboekenillustrator die in haar piepkleine Amsterdamse souterrain de boeken van Annie M.G. Schmidt, Jacques Vriens en Toon Tellegen illustreerde. Ze was een van de eerste tekenaars die zich specialiseerden in kinderboeken en kreeg daar in de prestigieuze Max Velthuijsprijs voor.

Waarom steunt het Cultuurfonds de biografie van Mance Post?

Er zijn maar weinig biografieën over jeugdboekenillustratoren. Doorgaans staan illustratoren ook minder in de belangstelling dan de auteurs van wie ze boeken illustreren.

• Mance Post heeft een belangrijk aandeel gehad in de populariteit van de Madelief-boeken van Guus Kuijer en de dierenboeken van Toon Tellegen.
• Lang werden kinderboeken als minderwaardig beschouwd. De illustratoren ervan bleven al helemaal buiten beeld. Pas in de jaren zeventig veranderde dit. Deze biografie draagt bij aan de waardering van illustrators.
• Mance Post is niet alleen belangrijk geweest voor de ontwikkeling van

  Het zwijgen van Mance Post: de kinderboekenillustrator die in het verzet zat, was ook (even) lid van de jeugdafdeling van de NSB

  Wie wil, kan vanaf 1 januari online de dossiers doorzoeken van ruim duizend Nederlanders die werden verdacht van samenwerking met de vijand tijdens de Tweede Wereldoorlog. Op die datum worden de ‘collaboratiedossiers’ van het Nationaal Archief, digitaal toegankelijk. Het bericht, begin dit jaar, leidde onmiddellijk tot verontruste reacties van families die vrezen – opnieuw – te worden geconfronteerd met de keuzen van hun voorouders. Waarna, terecht, de oproep volgde zorgvuldig met de inhoud van de dossiers om te gaan.

  Dat die openbaarmaking voor families heftig kan zijn, ondervond ik zelf, niet als familie, maar als biograaf van kinderboekenillustratrice Mance Post. Nadat in oktober Het souterrain van Mance Post was verschenen, ontdekte ik via een tipgever wat ze verzweeg. Post, die op haar achttiende bij het verzet ging, was drie jaar eerder kort lid geweest van de Jeugdstorm, de jeugdafdeling van de NSB.

  Stel dat het klopte, wat had ik dan nog meer over het hoofd gezien? Aangezien Post onmogelijk op eigen houtje kon hebben gehandeld, ging ik ook op zoek naar informatie over familieleden. Wat volgde, was een speurtocht door het archief van de B

  Mance Post was een van de belangrijkste illustratoren van Nederlandse kinderboeken. Nu is er een biografie

  Met Fiep Westendorp, Wim Bijmoer en Jenny Dalenoord hoorde Mance Post () tot de top van de kinderboekenillustratoren. Lange tijd werden kinderboeken als een minderwaardig genre gezien en illustratoren ervan bleven helemaal in de schaduw. Als een boek goed verkocht deelde de illustrator niet in de winst, hij of zij kreeg eenmalig ‘een niet al te royale’ vergoeding. Als een boek werd herdrukt of een prijs won, bleef de illustrator buiten beeld.

  Dat was ook nog zo toen Mance Post via Simon Carmiggelt in contact kwam met Reinold Kuipers van De Arbeiderspers. Ze had al een paar boeken geïllustreerd, maar dankzij Kuipers kreeg haar carrière vleugels. Hij gaf haar de opdracht Het schoentje van Roosmarijn van de bekende schrijver Han G. Hoekstra te illustreren. De opdrachten van andere uitgevers stroomden binnen, zoals van uitgeverij Wolters-Noordhoff.

  Fatsoenlijk betaald

  In de jaren zeventig gebeurde er iets belangrijks in de wereld van het kinderboek. Reinold Kuipers, inmiddels overgestapt naar Querido, zette samen met zijn echtgenote Tine van Buul een fantastisch kinderboekenfonds op. Voortaan kregen illustratoren fatsoenlijk betaald en ontvingen ze ook royalty’s over he

  Truska Bast schreef een biografie over illustrator Mance Post: ‘Haar leven had iets gemankeerds’

  Als kind verslond Truska Bast eind jaren zeventig de beroemde Madelief-boeken van Guus Kuijer. Ze verloor zich in de verhalen én de ‘plaatjes’. De boeken waren geïllustreerd door Mance Post, met zachte, lieflijk-realistische potloodtekeningen. Ze ademen helemaal de sfeer van de jaren zeventig: kinderen die in alle vrijheid buitenspelen, ravotten en hutten bouwen, met verward haar en vuile kleren, stoer en lief tegelijk.

  Het zijn deze tekeningen die de doorbraak betekenden voor Mance Post. Vanaf begin jaren zeventig zat ze zelden zonder werk; ze tekende vooral voor uitgeverij Querido, maar ook voor andere uitgeverijen.

  ‘Die tekeningen hebben mij tot een lezer gemaakt’, zegt Bast, de biograaf van Mance Post (). ‘Ze roepen herinneringen op aan mijn lagereschooltijd, aan de hippe, ruimdenkende sfeer, aan een meester met een baard die spelling niet zo belangrijk vond, veel aan toneel deed en die we Bert mochten noemen. Ik las en tekende graag. Ik vond die boeken zó mooi. Dat geheimzinnige woord ‘Querido’, wat betekende dat? Ik was geïntrigeerd door de tekeningen, die zijn voor jonge kinderen net zo belangrijk als de tekst. In die tijd ging ik zelf verhaaltjes schrijven en illustrer

  Bibliografie

  Keuze uit door Mance Post geïllustreerde jeugdboeken

  Han G. Hoekstra. Het schoentje van Roosmarijn. Amsterdam, De Arbeiderspers,

  A. Pleysier, Avonturen van Faris en Fatime Komenijs. Amsterdam, De Arbeiderspers,

  Bertus Aafjes, De gouden keten. Acht delen. Amsterdam, Meulenhoff,

  Peter Jaspers, De Enkeling. Baarn, Hollandia,

  Heleen Kernkamp-Biegel, Avonturen van de baron. Drie delen. Groningen, Wolters-Noordhoff,

  An Rutgers van der Loeff, Een vlinder achterna. Amsterdam, Ploegsma,

  Karl Bruckner, Die ene seconde. Groningen, Wolters-Noordhoff,

  Martha Robinson, De kinderen van de veearts. Vijf delen. Amsterdam, Kosmos,

  Kinderen uit andere landen. Groningen, Wolters-Noordhoff,

  Alison Morgan, Peter, of weglopen is ook niet alles. Amsterdam, Querido,

  Alison Morgan, Vis, zo zal je maar genoemd worden. Amsterdam, Querido,

  Annie M.G. Schmidt, De trapeze. Twee delen. Groningen, Wolters-Noordhoff,

  Annie M.G. Schmidt, Waaidorp. Acht delen. Groningen, Wolters-Noordhoff, (In vier delen in één band door Querido.)

  Marilyn. Sachs, Het berenhuis. Amsterdam, Querido,

  Guus Kuijer, Met de poppen gooien. Amsterdam, Querido,

  Guus Kuijer, Grote mensen daar kan je beter soep