Patrick modiano 2024
Vertaald proza
BOEKEN NR. 6, NOVEMBER
Patrick Modiano: De ringboulevards
door Katja Feremans
In roemde het Nobelprijscomité Patrick Modiano’s gave om de meest ongrijpbare menselijke lotsbestemmingen en de wereld van de bezetting op te roepen. Ook in zijn derde roman, De ringboulevards (), blinkt de schrijver daarin uit.
De verteller blikt terug op de laatste grimmige maanden van de Duitse bezetting van Frankrijk: ‘Wij leefden in een “rare tijd”. Niets waar je je aan vast kon klampen. Het schoot me te binnen dat ik een vader had’. De ik-figuur was toen achter in de twintig en had zijn vader tien jaar eerder na een ‘smartelijke gebeurtenis’ uit het oog verloren. Via serveersters in Parijse theesalons, barkeepers en hotelportiers begon hij zijn zoektocht en kwam zo op het spoor van een stel nachtbrakers met wie zijn vader, alias baron Chalva Deyckecaire, omging. Wanneer hun bezigheden hen niet aan Parijs bonden, brasten ze erop los in een dorpje aan de rand van het woud van Fontainebleau.
De verteller, die zich voordeed als schrijver, boekte er onder de valse naam Serge Alexandre een kamer in het hotel waar het clubje veel tijd zoekmaakte. Dat hij door zijn vader niet werd herkend, ontlokte hem weinig meer dan de beden
De Boekgrrls
Je moet waarschijnlijk van Modiano houden om deze nouvelle, die de sleutel is naar al zijn werk moet zijn en een verklaring waarom hij schreef zoals hij schreef, te kunnen waarderen. Ik koos het boek omdat het vertaald werd door Bernlef en ben eigenlijk geheel verward.
Het is een soort dagboek, of liever gezegd - zoals de titel al zegt - stamboek waarin hij op stacato manier alles opsomt wat hij weet van zijn ouders. Een opsomming van namen en plaatsen waar je stapelgek van wordt want er is geen houden aan en daardoor kun je (kon ik) ze ook niet meer plaatsen. Ook een opsomming van mensen die duidelijk in de marge van het bestaan leven op de grens van wat mag en niet mag. Zowel in de tweede wereldoorlog, aan het eind waarvan hij wordt geboren, als daarna.
Hij constateert zonder enig zelfmedelijden dat hij eigenlijk geheel door zijn ouders alleen werd gelaten en dat hij zich nog het meest verwand voelt met de chow chow die zijn moeder ooit eens cadeau kreeg en "die zelfmoord pleegde door uit het raam te springen"
Hij vertelt over zijn ouders en de mensen waar ze mee omgaan in de periodes van de Duitse bezetten, dan tijdens de jaren 50 en 60 en telkens met op de achtergrond de politieke gebeurtenissen zoals ook de oorlog in Algerije.
Volgens de Franse jo
De nieuwe Patrick Modiano, Chevreuse, is precies wat je verwacht, maar hoe hij zijn personages zich hun herinneringen laat ophalen en naspeuren, fascineert iedere keer weer en nog altijd.
door Theo Hakkert
Omdat de oudere romans van Patrick Modiano () in Nederland niet in chronologisch volgorde zijn verschenen, valt het minder op dat Chevreuse uit zijn nieuwste werk is. Zijn derde roman sinds , toen hij de Nobelprijs voor Literatuur kreeg toegewezen. Het zou aanleiding kunnen zijn voor extra attentie, maar dat is amper het geval geweest toen de roman in in vertaling (door Marthe Elzinga) verscheen.
Niet van sarcasme ontbloot is de opvatting dat het bij Modiano niet uitmaakt of zijn roman nieuw is of al uit de jaren 90 stamt, ze lijken sowieso op elkaar. Wat niet te ontkennen valt, maar wat wel ontkend moet worden is dat het lezen van één Modiano dan &#;dus&#; volstaat.
Integendeel.
Met iedere roman bouwt hij voort aan het oneindige boek van de peilloze herinnering. Steevast voert hij een protagonist ten tonele bij wie een ogenschijnlijk futiele ontmoeting een keten aan herinneringen losmaakt. In Chevreuse, zijn dertigste roman, is het Jean Bosmans, die deze functie ondermeer ook in De horizon al vervulde.
Het is zaak goed op te letten hoe subtiel de heri
Patrick Modiano
Biografie
Patrick Modiano is geboren op 30 juli in Parijs. Zijn ouders hebben verschillende origines: zijn vader, Albert Modiano, was een Jood van Italiaanse afkomst. Zijn moeder, Louisa Colpijn, kwam oorspronkelijk uit Vlaanderen.Albert Modiano wist te ontsnappen aan de telling van de hoeveelheid Joden in Parijs door een valse identiteit aan te nemen. Vanwege de joodse achtergrond moest het gezin onderduiken en leven van de inkomsten van Albert Modiano, die al dan niet illegaal waren verkregen. Albert Modiano hield zich namelijk bezig met uiteenlopende zaken. Modiano legt dit uit in zijn roman Un pedigree:
Il avait des activités dordre plus ou moins financier, pas douteuses, chimériques plutôt.
In de tekst 'Mon grand-père est né', staat uitgelegd dat Albert Modiano gescheiden is van Colpijn sinds Uiteindelijk stierf hij in Patrick Modiano heeft zijn vader
Patrick Modiano () is de zoon van een Italiaanse, Joodse vader en een Vlaamse, katholieke moeder. Hij schreef een dertigtal veelgeprezen romans, waarin hij steevast op zoek gaat naar de verloren tijd. Sinds hij in de Prix Concourt heeft gewonnen, wordt hij beschouwd als een van de belangrijkste schrijvers van Frankrijk. In won Modiano de Nobelprijs voor de Literatuur.
&#;Lees Modiano!&#; Algemeen Dagblad
&#;Het wordt tijd dat Modiano de Prix Fémina krijgt.&#; Vrij Nederland
&#;Men kan de lof van deze Franse schrijver niet genoeg zingen.&#; Algemeen Dagblad
&#;Modiano is een meester in het suggereren van welke emotie en sfeer dan ook.&#; Arnon Grunberg
romans in vertaling:
De plaats van de ster
Nachtronde
De ringboulevards
Villa Triste
Trouwboekje
De straat van de donkere winkels
Memory Lane
Een jeugd
Aardige jongens
Verloren wijk
Zondagen in augustus
Verdaagd verdriet
Het circus komt voorbij
Hondelente
Uit verre vergetelheid
Dora Bruder
Onbekende vrouwen
Kleine Bijou
Nachtelijk ongeval
Een stamboek
In het café van de verloren jeugd
De horizon
Het gras van de nacht
Om niet te verdwalen
Slapende herinneringen
Onzichtbare inkt
Kleedkamer in kindertijd
© Foto: Catherine Hélie © Éditions Gallimard
Foto: Catherine Hélie © Editions Gallima