Jan wolkers kinderen
Jan Wolkers kuiste Turks fruit. Onno Blom weet wel/niet waarom.
‘Een halve eeuw na de publicatie van Jan Wolkers’ geruchtmakende Turks fruit onthult zijn biograaf Onno Blom een geschrapte passage’,
zo begint de lead van een lang artikel in de Volkskrant &#; Deze expliciete passage schrapte Jan Wolkers uit Turks fruit &#; waarin Onno Blom ingaat op de ontstaansgeschiedenis van de vijftig jaar geleden verschenen roman Turks Fruit van Jan Wolkers. Wolkers’ biograaf krijgt alle ruimte om wat als een scoop gebracht wordt &#; de publicatie van de expliciete passage &#; in te leiden.
De krant brengt het alsof het groot nieuws is. Alsof biograaf Onno Blom die passage nog maar net ontdekt heeft. Maar zo is het niet: in Het litteken van de dood: de biografie van Jan Wolkers () maakt hij melding van de passage en citeert hij er op bladzijde en ruimschoots uit.
Onno Blom weet niet waarom Jan Wolkers besloot deze passage &#; één van de twee bewaard gebleven passages (terwijl er geen typoscripten meer zijn van de roman in de diverse stadia) die Turks fruit niet haalden &#; te schrappen.
‘Kennelijk vond Wolkers de passage niet in de roman passen. Misschien vond hij die uiteindelijk te weinig authentiek’, schrijft hij in Het litteken van de dood. In de Volkskrant komt h
Hij is af: 'de' biografie van Jan Wolkers (***), maar wat levert het op?
In reed Jan Wolkers met zijn jonge vriendin Karina terug naar Oegstgeest, het dorp van zijn gereformeerde jeugd. Het leek gekrompen, net als het bos rond kasteel Oud-Poelgeest waar hij zo vaak had gelegen, soms met een vriend of de zoveelste vriendin, maar altijd met een schetspotlood en bundels van aanbeden dichters als Achterberg, Rilke, Hölderlin of Gorter.
Bij het weerzien trof hem de benauwenis. De bewoners leken van perkament geworden. De beelden die de schrijver, beeldhouwer en schilder in zijn geheugen had opgeslagen, botsten hard op de indrukken die hij als bijna jarige opdeed. In het typoscript van wat Terug naar Oegstgeest () zou worden, trof Wolkers-biograaf Onno Blom de passage aan die de roman niet zou halen, maar die 10 jaar na zijn dood alsnog wordt gepubliceerd: 'Moet je kijken, die mensen in hun villaatjes. De zwarte vlek, de schaduw van mijn jeugd - ik dacht dat ik tot in der eeuwigheid met ze in de hemel zou moeten doorbrengen. En ik wist zeker dat ze hun meubeltjes ermee naartoe zouden nemen, en hun wandkleedjes en snuisterijen, dat ze er allemaal gezellige plekjes gingen maken waar ze met hun zondagse kleren in gingen zitten. Verschrikkelijk. Wat een bevrijding als je da
Biograaf Wolkers: 'Hij leefde om de dood te verpulveren'
Donderdag promoveert journalist-schrijver Onno Blom op Het Litteken van de Dood. Hij werkte tien jaar aan de monumentale biografie van Jan Wolkers, die donderdag precies tien jaar geleden overleed.
"Ik ben heel erg blij dat ik eindelijk, eindelijk verlost ben van die ene vraag die ik al tien jaar heb moeten aanhoren: 'Wanneer is dat boek af?'"
Onno Blom (), op weg naar de opnames van een televisieprogramma, lacht een bevrijdende lach. 'Dat boek' is het ruim pagina's tellende Het Litteken van de Dood: de biografie van Jan Wolkers.
Donderdag is het tien jaar geleden dat Jan Wolkers op zijn geliefde eiland Texel op jarige leeftijd overleed. Blom wilde per se op die datum zijn biografie presenteren. Tien jaar studie en schrijven Jarenlang werkte de auteur aan het schrijven van de biografie van Jan Wolkers. Hij maakte notities van zijn ontdekkingen en ontmoetingen. Dit boek bevat korte fragmenten waarin verslag gedaan wordt van ontmoetingen met Jan Wolkers, Karina en de eerdere liefdes van Jan. We zijn getuige van ontdekkingen die hij deed toen het persoonlijk archief van Wolkers geraadpleegd mocht worden. Daarnaast reisde hij naar allerlei plaatsen waar deze woonde of plaatsen die hij bezocht. Wolkers was ook beeldhouwer. Talrijke beelden werden opgezocht en beschreven. Auteur Onno Blom () studeerde Nederlandse taal en letterkunde. Hij was als literair recensent bij diverse bladen en redacteur bij uitgeverijen. In begon hij, op diens verzoek, te werken aan een biografie met Wolkers. Tijdens die tien jaar publiceerde hij Zo is het genoeg en Het laatste jaar van Jan Wolkers. In oktober was zijn biografie Het litteken van de dood voltooid. Het was tevens het proefschrift waarop hij promoveerde. Promotie In overleg met Willem Otterspeer, hoogleraar in Leiden en biograaf van W.F. Hermans, zou de biografie van Wolkers tevens het proefschrift worden voor een promotie. Otterspeer raadde hem aan een ijzersterk verhaal te schrijven en Als je gaat dromen over het boek dat je aan het lezen bent en je doet dat niet één keer maar een paar dagen achtereen, wat zegt dat dan over het boek? Het is een vraag die ik mij stel terwijl ik bezig ben met de laatste vijftig pagina’s van Onno Bloms biografie van Jan Wolkers, Het litteken van de dood. Als er zoveel over een boek gezegd en geschreven wordt, lijken clichés onvermijdelijk, maar niet minder waar. ‘Ik las het als een trein’, schreef Rob Schouten in Trouw. Daar ben ik het volmondig mee eens, al verwordt in mijn droom het soms complexe familieleven van Wolkers zelfs tot een rollercoaster (om nog maar een stoplap te plaatsen). Het verhaal duizelt me, maar dat zegt absoluut niets over de heldere en feitelijke wijze waarop Blom het bijna duizend pagina’s tellende levensverhaal op papier heeft gezet. Nadrukkelijk zonder psychologisering en historische context. Ik wijt mijn nachtelijke duizelingen dan ook aan het feit dat het boek, met alle ontembare levensdrift van Wolkers &#; en niet in de laatste plaats de expliciete seksscenes &#; op zijn minst opwindend is. Mij zijn relaties duidelijk geworden waarvan ik, ondanks dat ik vrijwel het complete oeuvre van Wolkers vanaf de middelbar
"Kan ik eindelijk laten zien dat ik de afgelopen tien jaar niet uit mijn neus heb zitten eten. Wie Jan Wolkers na al die jaren voor mij is? Een geweldige, levenslustige, humoristische en getalenteerde man. O, en kun je daar het woord obsessief nog even tussen plakken?"
"Twee dingen had ik nodig als biograaf: obsessief gedrag en monomanie. Er is geen dag in al die jaren geweest dat ik niet met Jan Wolkers bezig ben geweest. En ik had die tijd ook nodig om hem goed neer te zetten. Ik hoop dat dat gelukt is"
A Memoires van een biograaf
Een levenswerk uit één stuk. Het litteken van de dood. De biografie van Jan Wolkers