Jan carmiggelt

Biografische gegevens van S. Carmiggelt

Simon Johannes Carmiggelt wordt op 7 oktober geboren in het bovenhuis op de Loosduinsekade, nr. , te 's-Gravenhage; hij is het tweede kind van Herman Carmiggelt, vertegenwoordiger, en Adriana Bik, winkelierster. Uit dit huwelijk is op 1 oktober een zoon geboren, Johannes Simon (roepnaam: Jan).

Begin maart verhuist het gezin Carmiggelt naar het Westeinde, nr. ; op dit adres opent Simons moeder kort daarop Het Nieuwe Hoeden en Pettenmagazijn.

Tot bezoekt hij de Gemeentelijke Handelsdagschool op het Stadhoudersplein; tijdens deze qua leerprestaties weinig succesrijke jaren wordt hij redacteur van De Schakelaar, ‘orgaan van Haagsche Instellingen voor voorbereidend hooger- en middelbaar onderwijs’; mederedacteuren zijn onder meer Jan Meijer en W.G. Kierdorff die later onder de


S. Carmiggelt met zijn oudere broer Jan (staand), ca. Collectie Letterkundig Museum






Het Nieuwe Hoeden en Petten-magazijn, Westeinde in Den Haag, de winkel die zijn moeder dreef vanaf Collectie Letterkundig Museum






S. Carmiggelt als lid van ‘The Original Indian Band’, rechts vooraan zittend met orkestmirliton. Collectie Letterkundig Museum



naam Pim Hofdorp bekendheid kreeg als schrij


De zaak-Carmiggelt

SIMON CARMIGGELT was weer eens ouderwets op dreef toen hij in Het Parool van 25 april zijn wekelijkse column op pagina 2 (zijn dagelijkse Kronkel-column was een jaar eerder al afgeschaft) wijdde aan het relaas van een eenzame man op een bankje in het Wertheimpark. Het beschreven personage, &#;een kleine stevige man met springerig haar&#;, stortte naar het vertrouwde recept zijn hart uit bij de anonieme chroniqueur. Hij vertelde over een geheime liefdesrelatie die hij in een grijs verleden juist in dit park had gekoesterd: &#;En die vrouw woonde dáár, in die zijstraat, op nummer Ik mocht wel eens een middag bij haar komen vrijen. Om twee uur precies aanbellen, geen seconde eerder, zo was ze nu eenmaal. Maar een verliefde man is ongeduldig. Ik was altijd ruim een uur te vroeg en dan ging ik hier, in het parkje, wachten tot ik aan mocht bellen. Eigenlijk waren dat mooie uren. Ik was bijna bij haar.&#;


Wat de Parool-lezers niet wisten, was dat achter het masker van die kleine man op dat bankje in het park de auteur zelf schuilging. Via deze literaire mystificatie biechtte Carmiggelt zijn eigen liaison op, zij het dat deze in de periode dat de column verscheen nog volop gaande was, terwijl in de beschreven affaire de teerbeminde maîtresse geheel in overeenst

Carmiggelt, Simon

Simon Johannes Carmiggelt, Nederlands dichter en prozaschrijver (Den Haag - Amsterdam ). Begon als journalist in zijn geboortestad, maar zou al spoedig faam verwerven met zijn columns, korte prozastukjes waarin hij op humoristische manier voorvallen uit het dagelijks leven beschrijft in de hem typerende ironische stijl. Die stijl kenmerkt zich vooral door understatement, woordspelingen en onverwachte zinsconstructies.

In vestigde hij zich in Amsterdam waar hij meewerkte aan de illegale pers. Dat bracht hem in contact met Het Parool waaraan hij vanaf onder het pseudoniem Kronkel bijna dagelijks zijn cursiefje bijdroeg. Uit deze bijdragen stelde hij regelmatig bundels samen die doorgaans een gemeenschappelijk onderwerp of uitgangspunt hebben. Die onderwerpen zijn op zichzelf weer typerend voor het werk van Carmiggelt: Kroegbezoek in Kroeglopen I () en Kroeglopen II (); kinderen in Klein beginnen (); katten in Poespas (); bejaarden in Oude mensen ().

Onder het pseudoniem Karel Bralleput schreef Carmiggelt ook poëzie die gebundeld werd in Het jammerhout (), Al mijn gal () en Fabriekswater (). Ook deze poëzie vertoont de al eerder vermelde eigenschappen van zijn proza: het spel met de ontnuchterende werke

Simon Carmiggelt ()


Geschiedenis: Hoe zag onze wereld er vroeger uit en wat gebeurde er toen?

Nederlandse schrijver


Foto Ruud van Capelleveen: Simon Carmiggelt met echtgenote in De Steeg
De Nederlandse schrijver Simon Carmiggelt publiceerde bijna veertig jaar lang onder het pseudoniem Kronkel een cursiefje in het dagblad Het Parool. Bovendien las hij jarenlang wekelijks een 'stukje' voor in een televisieprogramma van de VARA. Dit leverde hem een grote populariteit op. Jaarlijks verscheen een bundel van zijn beste stukjes.

Parool

Simon Carmiggelt werd op 7 oktober geboren in Den Haag. Hij bezocht van tot de Gemeentelijke Handelsschool. In ging hij als verslaggever werken bij Het Volk, waar hij tot de oorlog bleef werken. Tijdens de oorlogsjaren was hij perschef bij het Residentietoneel. In verhuisde Simon Carmiggelt naar Amsterdam. Hij werkte mee aan de illegale uitgave Het Parool. In dook hij onder, maar werd in tijdens een razzia opgepakt. Hij trad na de oorlog in dienst bij Het Parool als chef kunstredactie. Later schreef hij voor deze krant dagelijks een cursiefje, dat verscheen onder de naam Kronkel.

Kronkels

De Kronkel-stukjes gaan over gewone mensen en hun alledaagse problemen. Zijn humor heeft hierin een melancholieke ondertoon. Regelmatig zijn de sc&

Carmiggelt, Simon Johannes ()

&#; Huygens ING - Amsterdam. Bronvermelding: Mw. P.E. van der Heijden-Rogier, 'Carmiggelt, Simon Johannes ()', in Biografisch Woordenboek van Nederland. URL: []

Carmiggelt, Simon Johannes, (pseudoniem o.a. Kronkel, Karel Bralleput), schrijver en journalist ('s-Gravenhage - Amsterdam ). Zoon van Herman Carmiggelt, vertegenwoordiger, en Adriana Bik, winkelierster. Gehuwd op met Hubertina Wilhelmina Joanna de Goey. Uit dit huwelijk werden 1 zoon en 1 dochter geboren.

Na de lagere school bezocht Simon Carmiggelt drie jaar de Gemeentelijke Handelsdagschool op het Stadhoudersplein in Den Haag. Alleen als redacteur van De Schakelaar , 'orgaan van Haagsche Instellingen voor voorbereidend hooger- en middelbaar onderwijs', had hij daar succes. Zelf wilde hij dan ook de journalistiek in. Enige maanden volontairen bij Het Vaderland en een paar jaar schrijven voor een Haags persbureau vormden de aanloop tot zijn aanstelling in als jongste verslaggever bij Vooruit , de Haagse editie van het sociaal-democratische dagblad Het Volk . In werd hij er toneelcriticus en columnist. Zijn eerste rubriek heette 'Kleinigheden'. Vlak voor het uitbreken van de oorlog verscheen bij de Arbeiderspers zijn eerste bundel, een selectie 'Kleinigheden', onder d