Biografie hans keller
De tragiek van een door iedereen belazerde man
Het gedwongen ontslag van de Amsterdamse burgemeester Gijsbert van Hall in juni was een menselijke tragedie. De kranten stonden destijds bol van het dramatische bestuurlijke einde van de man die in eerste burger van de hoofdstad was geworden.
Als telg van een patriciërsfamilie, die zich in de bankwereld verdienstelijk had gemaakt, zette Van Hall zich in om Amsterdam op te stuwen in de vaart der volkeren. Wapenfeiten die hij als zodanig op zijn naam zette waren de realisering van de IJ-tunnel, de uitbreiding van de Universiteit van Amsterdam, het geven van een aanzet voor de Bijlmermeer en de metro-aanleg. De omstreden bebouwing van de Wibautstraat kwam ook onder zijn bewind tot stand. Van Hall dacht er Amsterdam een stadse entree mee te bestuurlijke leven kabbelde succesvol voort, totdat in de jaren zestig een nieuwe tijd aanbrak waartegen hij niet bestand bleek te zijn. Massale demonstraties tegen de Nato, de oorlog in Vietnam en het huwelijk van prinses Beatrix met Claus von Amsberg waren gebeurtenissen waarop Van Hall geen greep bleek te hebben. Provo's en opgezweepte bouwvakkers zetten Amsterdam op stelten. Toen de zaak uit de hand liep greep Den Haag de gelegenheid aan zich van Van Hall te ontdoen, want er bestond al lang
Hans Keller
| Naam | Hans Keller |
| Geboren | Haarlem, 2 februari |
| Gestorven | Amsterdam, 19 december |
| Functies | journalist, recensent, scenariochrijver, regisseur, documentairemaker |
| Bekend van | Kijk op kunst, Het Gat van Nederland, Nederland C, Tegenlicht |
| Periode actief | heden |
| Werkt samen met | Remco Campert, H.J.A. Hofland, Hans Verhagen |
| Trivia | Eén van de initiatiefnemers van de Zilveren Nipkowschijf |
| Media | |
| Gallery | Gallery |
Hans Keller in de media Oeuvre Hans Keller | |
Hans Keller, verhalenverteller
Hans Keller vertelt graag, veel en gepassioneerd. In zijn werk is hij altijd op zoek naar verhalen. Zijn loopbaan als maker en eindredacteur kent een grote continuïteit in zowel kwantiteit als visie en aanpak. Zijn oeuvre, dat geen onderscheid maakt tussen film en televisie, beperkt zich voornamelijk tot onderwerpen die met geschiedenis dan wel kunst (vaak literatuur) te maken hebben. Hij werkt in een geheel eigen stijl.
Zijn programma’s, documentaires en reisverslagen zijn het resultaat van zijn onbevangen maar vorsend oog enerzijds en zijn associatieve vermogen anderzijds, die in zijn programma’s tot beeldende montages en persoonlijke, vaak poëtische commentaren leiden. De commentaren spreekt hij vrijwel altijd zelf in, steeds herk
Orson Welles
Kathleen Tynan (geboren Gates, eerst journaliste, toen schrijfster van romans en filmscenario's) kent de laatste zestien jaar van haar mans doen en laten uit eigen ervaring. De periode daarvóór moest zij reconstrueren uit brieven en getuigenissen van anderen en uit wat Kenneth had achtergelaten - artikelen, brieven, interviews, schoolrapporten, de mededelingen die hij zelf had geoogst met zijn advertenties in literaire tijdschriften en die naar het betreffende postbusnummer waren gestuurd toen de woorden van Finney en Stoppard allang waren verklonken en in Barcelona bijvoorbeeld Oh Calcutta in première ging.
Het is een bitter-zoet boek, deze biografie, die de getuige van de laatste zestien jaar meer laat vertellen over de periode daarvoor dan over de jaren dat ze er zelf - ten dele, want ook dit tweede huwelijk moet een zoete ramp zijn geweest - bij aanwezig was. Ik vind het een zeer heroïsch boek, bij alle gêne over intimiteiten waarvan wordt geleerd dat je ze niet behoort te kennen, omdat de weduwe er zonder enige schrijfmoeite in slaagt het spoor niet bijster te raken in een leven dat in rookwolken eindigde. Sigarettenrook, maar ook de walm die opstijgt na mislukte noodlandingen, collision tours.
Kenneth Tynan werd niet-
Hans Keller
Hans Keller (Haarlem, 2 februari - Amsterdam, 19 december) was een Nederlands journalist, scenarioschrijver, regisseur, producent en documentairemaker.
Biografie
Hans Keller werd in in Haarlem geboren en groeide op in wat hij noemde de benauwde jaren veertig en vijftig. Na de middelbare school wilde hij aanvankelijk naar de toneelschool. Na zijn militaire dienst in koos hij echter voor de journalistiek. Hij begon als leerling-journalist van de Volkskrant. Al snel stroomde hij door naar de kunstredactie en werd hij televisierecensent. Hij schreef er onder het pseudoniem Verrekijker. Hij was, samen met Henk Schaafsma van de Nieuwe Rotterdamse Courant en Han G. Hoekstra van Het Parool, in initiatiefnemer achter de uitreiking van de Zilveren Nipkowschijf.
Van tot maakte hij voor de AVRO het tv-programma Literaire ontmoeting. Hij nam er ontslag omdat het Remco Campert op 27 mei verboden werd zijn gedicht Niet te geloven voor te lezen met daarin de zinsnede "Alles zoop en naaide, / heel Europa was één groot matras". AVRO-directeur Ger Lugtenburg verzette zich tegen het door Campert uitspreken van het woord "naaide". Keller en zijn redactieleden weigerden echter het gedicht uit het programma te halen, waardoor de hele uitzending geschrapt werd. Een verzuchting die vreemd genoeg als muziek klinkt, in de film van Hans Keller. Wat blijft over na het slopen van kerken, het opheffen van katholieke voetbalverenigingen, de onttakeling van het onderwijs? Hoe lang houdt de Mattheus Passion het nog uit? En wat gaat er verloren? Volgens Kees Fens veel van wat wij nu nog in ons achterhoofd meedragen, vaak zonder het ons bewust te zijn. Fens zei: 'De hemel is in scherven naar beneden gekomen en die hebben zich overal verspreid’. Wat lag er opgeslagen in die onttakelde kerk? Zelf loop ik overal kerken binnen en fotografeer daar liefst stofzuigende vrouwen. Waarom? Ik herken de figuren aan de muren, de beelden. Kijk die, o die. Zonder iets te geloven maar toch. Ja, ook ik ben doordrenkt met een cultuur van zonde, boete, kruisiging, maar ook van bidden. Ik weet van Job, Noach, de woestijn, Jericho. En denk niet 'wat doe je nou' als een moeder haar volwassen dode zoon op schoot neemt en als zijn bloedmooie vriendin het bebloede kruis omklemt waar hij aan wilde hangen om ons te redden. Ik weet, we houden Bach-Christenen over, die als de katholieken sinds mensenheugenis alleen voor het opdragen van de mis even het dorpsplein oversteken van het café naar de kerk. Geloof is voor oude vrouwtjes. Is da In Memoriam Hans Keller