Biografie psychologie
Geïnvesteerd in het welzijn van anderen
Ik ben Lies De Greef (°) en studeerde in af aan de Thomas More hogeschool als professionele bachelor in de toegepaste klinische psychologie.
Een hele mond vol om gewoon aan te geven dat ik voor een humanistische opleiding gekozen heb.
Een beroep dat er naar streeft om anderen hun kracht te laten terug vinden, om hun verhaal te kunnen doen zonder veroordeling en om samen de soms moeilijke weg die leven heet, te bewandelen.
“Ik leef vanuit mijn buik tot in de toppen van mijn tenen.”
mijn levensmotto
Door af te studeren als psychologisch consulent volgde ik mijn passie van toen ik 11 jaar oud was. Elke opleiding na de lagere school stond in het teken van mijn kinderdroom om psychotherapeut te worden. In ben ik dan ook afgestudeerd in de voortgezette opleiding integratieve - humanistische – experiëntiële psychotherapie.
Onderaan kan je de andere reeds gevolgde opleidingen en bijscholingen raadplegen.
In mijn praktijk Winay kan je terecht voor therapie en ondersteuning rond verschillende thema’s. Lees hier meer over bij aanbod en thema’s.
Ik ga regelmatig in supervisie en intervisie om zo mijn expertise te blijven ver
De kunst van de briljante keuze
Psycholoog Alphons Chorus en de biografie
Koen Hilberdink
Alphons Chorus is dood. Op 15 januari stierf de Leidse emeritus hoogleraar psychologie èn biografietheoreticus in een verpleeghuis in Warmond. Ziekte en ouderdom hadden hem gedwongen zijn grote oude huis op het terrein van psychiatrisch ziekenhuis Endegeest te verlaten, zo kon ik opmaken uit het familiebericht in NRC Handelsblad.
Voor dat grote huis had ik op 25 november een korte maar indrukwekkende ontmoeting met Chorus. Ik zocht hem op voor een interview over zijn twee boeken over de biografie. Het leek mij van groot belang nu het nog kon - Chorus was toen al 86 jaar - van hemzelf te horen hoe hij als psycholoog geïnteresseerd was geraakt in de theoretische aspecten van dit genre.
Een paar jaar voor mijn bezoek correspondeerde ik met hem. Zijn resolute handschrift en de inhoud van zijn brief wekten toen bij mij de indruk met een man van doen te hebben die ondanks zijn hoge leeftijd nog goed bij de tijd was. Op die leeftijd doet elk jaar ertoe en de familie waarschuwde mij dat zijn geheugen hem soms in de steek liet. Een gesprek over de biografie stelde hij echter zeer op prijs.
Nadat ik aanbelde, duurde het even voordat de deur openging. Toen stond ik oo
Hoe schrijf ik een mooie biografie?
Geachte heer Bohlmeijer, beste Ernst,
Ik heb een vraag over het schrijven van een biografie. Sinds een paar weken neem ik regelmatig interviews af bij een hoogbejaard echtpaar bij mij in de buurt. Een weduwe en weduwnaar die elkaar hebben leren kennen toen ze rond de tachtig waren. Ze hebben dus ook een heel verschillend levensverhaal.
De interviews (gesprekken) neem ik op een bandje op en typ die integraal uit. Ze vertellen erg gemakkelijk, dus ik heb al vellen vol. Mijn vraag is tweeledig: hoe maak ik een goed verhaal van al die woorden? Het is de bedoeling een boek te maken voor hun (achter)kleinkinderen, zodat die weten hoe oma en opa hebben geleefd, hoe ze denken e.d.). En: Heeft u suggesties voor gerichte vragen die ik aan deze mensen zou kunnen stellen?
Ik zou het heel erg fijn vinden als u met me mee zou willen denken.
Bij voorbaat dank,
met vriendelijke groet,
Caro
Beste Caro,
Wat een leuk initiatief! Het interviewen van mensen over hun leven is erg leuk om te doen. En voor de mensen die geïnterviewd worden heel bijzonder. Als ik niet zo&#;n drukke baan had, zou ik dat ook regelmatig doen. Al enige tijd geleden heb ik mijn ouders geïnterviewd en daar een boekje van gemaakt (De dominee en zijn mevrouw). Afwisselend liet
Hoe psychologen zichzelf portretteren
Vier banden Psychologie in Selbstdarstellungen
Pieter J. van Strien
Als het om wetenschappers gaat, lijken vooral de grote natuurwetenschappelijke ontdekkers en vernieuwers voor biografieën in aanmerking te komen. De biografieën van psychologen en andere ‘gammawetenschappers’ vullen hoogstens enkele schappen in een doorsnee boekenkast. Ten onrechte, meent Pieter van Strien.
Op het terrein van ‘de ziel’ worden eerder, en meer, biografieën gewijd aan psychiaters en stichters van nieuwe therapeutische richtingen als Freud, Jung, Rogers en Erik Erikson, dan aan puur wetenschappelijke onderzoekers. Nu is een leven voor de wetenschap in de regel minder kleurrijk dan dat van een grondlegger van een school of een methode, en meestal lijkt er ook minder eer te behalen aan het leggen van verbanden tussen persoon en werk. Wetenschappelijke inzichten worden immers geacht zich vanuit eerdere inzichten te ontwikkelen en de weg van het onderzoek lijkt grotendeels te worden gedicteerd door al gegeven methodologische regels. Vakgenoten zijn vaak wel geïnteresseerd in de manier waarop een coryfee in de eigen wetenschap heeft geleefd en gewerkt, maar daarbuiten valt er niet veel belangstelling te
Alfons Chorus
Deze biografie, tevens dissertatie, beschrijft het leven van Alfons Chorus (), die als Limburgse boerenzoon koos voor een studie psychologie. Die studie van dit in Nederland nog jonge vak deed hij aan de Katholieke Universiteit Nijmegen. Aansluitend werkte hij bij het Nijmeegse Paedologisch Instituut, waarin moeilijk opvoedbare kinderen werden behandeld. Het team waarin hij werkte, ontdekte er de categorie ‘autistische kinderen’, en zo werd Chorus wereldwijd de eerste die daaraan een wetenschappelijke publicatie wijdde.
Hij promoveerde op een andere categorie behandelde kinderen, die hij ‘ongedurig’ doopte, en men nu kinderen met een ADHD-stoornis noemt. In zijn Nijmeegse jaren schreef Chorus ‘Zuigeling en Kleuter’, dat twintig jaar de referentie voor opvoeden bleef in katholiek Nederland.
Het boek geeft een indringend beeld van de psychologiebeoefening in Nederland in de tweede helft van de vorige eeuw.
De biografie beschrijft voorts hoe Chorus in Leiden hoogleraar werd, er de studierichting psychologie opzette en een generatie psychologen opleidde. Ook komt aan de orde hoe hij werkte aan een professionele begeleiding van wat toen nog ‘zwakzinnigen’ genoemd werden. Van zijn vele boeken werd ‘De Nederl