Auke kok
Dido Michielsen
VPRO OVT Live
Met: Anneloes Timmerije, Clarice Gargard, Dido Michielsen, Ellen Deckwitz, Jos Palm, Liesbeth Zegveld, Nelleke Noordervliet, Paul van der Gaag, Reggie Baay, Robin Block, Stefan Hertmans
Elke zondagochtend staat actualiteit van de geschiedenis centraal in een van de best beluisterde Nederlandse radioprogramma's. Zondagochtend 19 januari wordt OVT live uitgezonden vanaf het Winternachten festival.
In de foyer van Theater aan het Spui luistert en kijkt u naar gesprekken, interviews en verhalen met onder meer festivalauteurs Stefan Hertmans - winnaar van de Constantijn Huijgens-prijs voor zijn gehele oeuvre -, Ellen Deckwitz, Clarice Gargard, Reggie Baay en Robin Block.
Andere gespreksgasten zijn onder meer advocaat en hoogleraar Liesbeth Zegveld, onder meer bekend van processen aangespannen door nabestaanden van oorlogsslachtoffers in voormalig Nederlands-Indië, en schrijvers Dido Michielsen en Anneloes Timmerije die beiden recentelijk romans publiceerden die zich afspelen in voormalig Nederlands-Indië.
Daarnaast omvat de uitzending vaste onderdelen als de column met een originele visie op heden of verleden, ditmaal van schrijver Nelleke Noordervliet, en de bespreking van historische publicaties. Presentatie: Paul van der Gaag
Het verdienmodel van Dido Michielsen
Kun je leven van de opbrengsten van je werk?
Inmiddels wel, maar het duurde wel even. Mijn eerste roman Lichter dan ik kwam uit in september, in februari won ik de Boekhandelsprijs en kwam de verkoop in een stroomversnelling. Maar dan duurt het nog even voordat je de royalty’s krijgt uitbetaald. Dankzij dit succes kreeg ik bij mijn tweede roman een groter voorschot. Daarnaast is het een goede beslissing geweest om kleiner te gaan wonen om van de hypotheek af te zijn. We hebben ons grote huis verkocht en zijn van vierkante meter naar 90 vierkante meter gegaan. De financiële vrijheid die we hebben is heel prettig.
Wat was tot nu toe voor jou de beste investering in je vakmanschap?
Mijn MacBook Air is denk ik het duurste dat ik heb aangeschaft. Verder lees ik veel ter inspiratie. Door de boeken Over Lezen en Schrijven van Stephen King en If You Want To Write van Brenda Ueland te herlezen, krijg ik altijd weer zin in schrijven. Brenda Ueland zegt: ’Schrijf iedere dag, gewoon doen!’ Dat helpt echt, soms ben ik lang met research bezig en schrijf ik niet iedere dag. Maar dan bedenk ik me dat ik toch alvast wat moet gaan schrijven in plaats van wachten tot mijn research af is. En dat
Tekst Jos Verdonk | Beeld Sandra Hoogeboom
Dido Michielsen schreef zes non-fictieboeken waarvan er drie over adoptie gaan. Met haar man Auke Kok, schrijver van de recente biografie over Johan Cruijff, is ze de auteur van de familiegeschiedenis De redding van de familie Van Cleeff. Daarna besloot ze het roer om te gooien. Lichter dan ik () is haar romandebuut. In februari won Michielsen daarmee de Boekhandelsprijs
Zij schrijft in haar werkkamer of aan de keukentafel. “Mijn man leest altijd mee. Hij is heel kritisch. Ik lees zijn boeken ook. We zijn van een journalistenechtpaar nu een echt schrijversechtpaar geworden.”
Lichter dan ik is een historische familieroman die zich afspeelt in de tweede helft van de negentiende eeuw in het toenmalige Nederlands-Indië. Piranti, die zich later Isah laat noemen, groeit daar met een alleenstaande moeder op in een klein huisje. Haar moeder is batikster en ze hebben een lage rang in het ingewikkelde Javaanse kastesysteem. Als ze als jonge vrouw een relatie krijgt met een Hollandse man verandert haar leven voorgoed.
“Isahs levensverhaal is losjes gebaseerd op het leven van mijn betovergrootmoeder. Omdat die nooit officieel getrouwd is geweest kwam ik erachter dat ze een njai was, een bijvrouw. Dat kwam toen veel voor. Veel Ind
Schrijvers Auke Kok en Dido Michielsen zoeken toevlucht op de Veluwe
Eerst naar stamcafé De Pels. Daarna met vrienden een hapje eten bij sociëteit De Kring. En daarna naar de Schouwburg. Of een film pakken in The Movies. Of naar de opera. Nee wacht, misschien toch liever naar het Muziekgebouw aan ’t IJ, luisteren naar het Nederlands Kamerorkest, in die geweldige akoestiek. Na afloop borreltje op dat prachtige terras, bij ondergaande zon. Nou, ongeveer zo ziet een doorsnee stapavond eruit van schrijversechtpaar Auke Kok (65) en Dido Michielsen (64). Zag moeten we natuurlijk zeggen, want ook zij staan nog steeds tot hun knieën in de pandemische modder. In de Amsterdamse Jordaan, waar ze gingen wonen toen hun dochters het huis uit gingen en waar het altijd zo warm en bruisend en licht en levendig is, zijn de rolluiken dicht en is het donker. ‘Een sombere, bijna zondige toestand’, verzucht Kok.
Maar klagen doet hij niet. ‘Onze dochters zijn allang het huis uit. Het gaat ons goed, onze laatste boeken liepen uitstekend. Dus ons leven nu is in zekere zin saai. Maar dat is niet lijden, dat is gewoon vervelend.’ Bovendien, Kok en Michielsen genieten het voorrecht van een buitenhuisje op de Veluwe, waar ze met grote regelmaat hun toevlucht zoeken als de stad te veel, of juist te weini
Dido Michielsen speecht tijdens Dodenherdenking: wie is deze schrijver?
Schrijver Dido Michielsen (67) spreekt op Nationale Dodenherdenking in De Nieuwe Kerk in Amsterdam. Hiér kan je haar van kennen.
De carrière van Dido Michielsen
Michielsen schreef diverse non-fictie boeken. In verscheen haar eerste roman getiteld Lichter dan ik, waarin het bewogen leven van een vrouw in de kolonie Nederlands-Indië centraal staat. Het verhaal is geïnspireerd op het leven van haar Javaanse betovergrootmoeder en zette de toon voor de rest van haar werk.
Zo volgde in de roman Engel en kinnari. Daarin gaat een dochter op zoek naar haar moeder en haar plaats in de standenmaatschappij van Nederlands-Indië. In het onlangs verschenen De erfenis van mijn vader vertelt de schrijver over haar vader die in een krijgsgevangenkamp zat en vocht voor het Koninklijk Nederlandsch-Indisch Leger.
Haar boodschap
De in Amersfoort geboren schrijver wil met bovenstaande boeken haar Indische voormoeders een stem geven en van binnenuit vertellen over de koloniale samenleving in Nederlands-Indië.
Toch zei ze, toen haar gevraagd werd of ze wilde spreken op Dodenherdenking, niet direct ja. “Ik was zo perplex dat ik zei: mag ik er even over nadenken?” vertelt Michielsen aan BNNVARA. “Alsof ik dat zou weiger