Hans christian andersen bekende sprookjes
Vakliteratuur
Jackie Wullschlager: Hans Christian Andersen: The Life of a Storyteller
door Vanessa Joosen
ste verjaardag
Volgend jaar, in , zou Hans Christian Andersen zijn tweehonderdste verjaardag gevierd hebben. Zowel in Denemarken als in Vlaanderen en in de rest van de wereld zijn talloze festiviteiten gepland om de sprookjes-schrijver te herdenken. De wereldwijde viering in lijkt de voortzetting van de spectaculaire opgang die Andersen tijdens zijn leven maakte, en die Jackie Wullschlager beschrijft in The Life of a Storyteller.
Schamele afkomst
Als zoon van een schoenmaker leek voor hem aanvankelijk geen grote toekomst weggelegd. Maar Andersen kon zingen en entertainen, en hij was erg ambitieus. Jackie Wullschlager beschrijft levendig hoe hij als tiener op eigen houtje naar Kopenhagen trok, waar hij enkel dankzij de steun van een paar gulle mecenassen kon overleven. Met optredens bij de notabelen van de stad probeerde hij zich een weg te banen naar de hoogste Deense kringen - zijn schamele afkomst was aanvankelijk een bron van schaamte, later werd het deel van de romantische mythe rond de opgang van de schrijver.
Tragikomische figuur
Zijn eerste werken voor volwassenen oogstten slechts matig succes, het was pas toen Andersen sprookjes begon te schrijven d
Hans Christian Andersen
door Jan van Coillie
Hans Christian Andersen werd op 2 april geboren in Odense, op het Deense eiland Funen. Hij was enig kind. Zijn moeder werkte als wasvrouw en zijn (vermoedelijke) vader was schoenlapper. Van hem kreeg de jonge Andersen regelmatig verhalen en sprookjes te horen, voor de rest bekommerde zijn vader zich nauwelijks om hem. Hij nam dienst in het leger van Napoleon en kwam zo verzwakt terug dat hij stierf. Hans Christian was toen elf jaar oud. De dromerige jongen zong niet onaardig en raakte gefascineerd door het toneel. In een zelfgemaakt poppentheater voerde hij hele stukken op, die hij samenstelde uit het werk van beroemde Deense schrijvers, gecombineerd met eigen verzinsels. Zijn moeder stuurde hem uit werken als leerjongen, maar Andersen had een grotere droom: hij zou beroemd worden.
Toen hij veertien was, vertrok hij naar Kopenhagen om er zijn geluk te beproeven in het theater. Hij slaagde erin de aandacht te trekken van enkele kunstminnende notabelen en werd aangenomen in het koor van het theater en later in het ballet. Intussen schreef hij toneelstukken, zonder succes. Door zijn vastberadenheid kwam hij in de gunst van de theaterdirecteur en de invloedrijke aristocraat Jonas Collin, die hem zijn hele verdere carr
Hans Christian Andersen (): dé sprookjesschrijver
Inhoud
Sprookjes
Een sprookje is oorspronkelijk een volksverhaal dat (mondeling) werd (door)verteld. Eigenlijk ging het van generatie op generatie. Het woord sprookje komt van het middeleeuwse woord 'sproke". Dit betekent verhaal of vertelling. Deze vertelvorm was populair in de 14e en het begin van de 15e eeuwMagie en fantasie
In sprookjes is sprake van magie en fantasie. De personages is sprookjes zijn veelal: sprekende dieren, stiefmoeders, heksen, koningen en koninginnen, prinsen en prinsessen, elfjes of kabouters. Sprookjes behoren tot een oude orale traditie, het speelt zich af op een onbepaalde plaats en in een onbepaald verleden. Een sprookje is eigenlijk niet zomaar iets, vroeger bevatte het een zedenles of diepere wijsheid, tegenwoordig zijn sprookjes juistIn de schaduw van Hans Christian Andersen
Hans Christian Andersen was moederziel alleen toen hij op veertienjarige leeftijd aankwam in Kopenhagen, een provinciaal wiens toneelambities vanwege zijn accent nauwelijks serieus genomen werden. Zijn vader stierf toen hij elf was; zijn moeder, een alcoholica, sleet haar laatste levensjaren in een inrichting. Andersen groeide op in Odense, waar hij de armenschool bezocht en voor zijn levensonderhoud in een tabaksfabriek werkte. Kort na zijn aankomst in de culturele metropool van Denemarken, dat met boegbeelden als Søren Kierkegaard en Christoffer Wilhelm Eckersberg net op de drempel stond van een heuse Gouden Eeuw, verlegde hij zijn ambities naar de literatuur. Andersen vond een peetvader in de vooraanstaande jurist en intellectueel Jonas Collin, sowieso een promotor van de kunsten, en bouwde een innige band op met diens zoon Edvard. “I languish for you as for a pretty Calabrian wench. The femininity of my nature and our friendship must remain a mystery,” citeert zijn biograaf Paul Binding in Hans Christian Andersen. European Witness. Het standsverschil werd gekoesterd. Toen Andersen voorstelde elkaar te tutoyeren, weigerde Edvard dat subiet. “I hope we shall both forget this mutal exchange,” stelt Edvard Hans Christian na deze v