Karim erja biografie
Schaken in de boksring
Eind augustus was de schrijver Chuck Palahniuk te gast in de Amerikaanse podcast The Joe Rogan Experience. Na enige tijd kwam het gesprek op Palahniuks door David Fincher verfilmde klassieke debuutroman Fight Club (), waarin illegale bokswedstrijden in cafékelders een belangrijke rol spelen. En dus geweld in sportvorm: vechtsport. Palahniuk legde in het interview uit wat voor hem de grootste aantrekkingskracht van vechtsport is. Niet zozeer de vaak opgevoerde louterende ervaring van beheerst en door regels afgebakend geweld, maar iets anders: de band tussen de vechter en zijn trainer. Je hebt als adolescente jongeman een biologische vader, stelde Palahniuk, die verzorgend en liefhebbend is, en die je tijdens een bepaalde periode in je leven zult afwijzen, misschien zelfs móet afwijzen. Maar die afwijzing gaat vaak gepaard met de keuze voor een tweede vader, een vrijwillige, wiens autoriteit je niet verwerpt, maar omhelst. Iemand die je blind vertrouwt, terwijl hij je door de gevaren loodst.
Een docent, een hogere rang, en in de vechtsport: een trainer. Palahniuk noemde het voorbeeld van de film The Karate Kid () met de legendarische Mr. Miyagi, maar hij had eigenlijk alle boks-, karate-, kickboks- of andere vechtsportfilms, -documentaires of -r
Rico Verhoeven: ‘In Hollywood willen ze je zien slagen. In de sport willen ze je naar beneden halen’
Knokken in de ring, of knokken in de film: wat is het verschil? Er verschijnt een zachte glimlach op het gezicht van Rico Verhoeven (33), bij die toch wat onnozele vraag van de interviewer. ‘Écht vechten doet pijn’, doceert de regerend wereldkampioen zwaargewicht kickboksen droogjes. ‘Filmvechten doet niet zoveel pijn.’
Dan: ‘In de film moet ik doen alsof een klap veel impact heeft, ik moet die klap verkopen. Tijdens een echt gevecht niet. Dan heb ik een soort pokerface: blanco. Je kunt me slaan, maar dat doet me niks.’
Opstapje naar een volgende droom
Hij dook de voorbije jaren al vaker op in kleine rolletjes: als lijfwacht van xtc-koning Ferry in Undercover, als met blote hand boksende reus in Jean-Claude Van Dammes Kickboxer: Retaliation, en als grommende kooivechter Igor ‘the Destroyer’ in Bon Bini Holland 3. Maar zijn aandeel in de actiethriller Black Lotus (vanaf 13 april in de Nederlandse bioscoop) van de Bulgaar Todor Chapkanov is van een andere orde. Verhoeven, behalve hoofdrolspeler ook coproducent van de film (‘het is mijn baby’), speelt de op drift geraakte ex-special forces-militair Matteo Donner. Die reist naar Amsterdam, vol gewetenswroeging over d
Hoeveel verdient Rico Verhoeven?
Ik zei al dat het salaris van Rico niet in de buurt komt van de miljoenen die bij een UFC gevecht te verdelen zijn. Niet dat we het precies weten, wij Nederlanders zijn nogal gesloten als het aankomt op geld. Maar Remy Bonjaski, een oudgediende in de kickbokswereld, durfde wel een voorspelling te doen. Deze ging gepaard met de woorden: ‘als ze (Rico en Badr) dit níet zo ongeveer krijgen, dan moeten ze eens een hartig woordje met hun managers praten, want dan doen ze iets niet goed.' Dat ging over het laatste duel, nu twee maanden geleden. Hiervoor kregen beide heren naar verluid ongeveer een half miljoen. € is dat.
Rico zou in de 6 jaar dat hij nu aan de wereldtop staat, inmiddels zo'n 3 miljoen euro bij elkaar gespaard hebben. Hoe groter een gevecht, dus hoe meer kijkers, aandacht en pers, hoe dikker er betaald wordt. En hoewel 3 miljoen best aardig is (een half miljoen per jaar, veel mensen doen het daar echt wel voor), valt het natuurlijk in het niet bij wat Mayweather, McGregor en anderen verdienen. Die komen voor 3 miljoen niet eens opdagen voor een wedstrijd…
Als je dan bedenkt dat kickboksen niet zonder risico is, kijk maar naar Badr, en dat je dat relatief kort kunt doen, vergelijkbaar met voetballen, dan is het dus echt niet de best
Rico Verhoeven versloeg vorige week Levi Richters, waarmee hij zijn wereldtitel prolongeerde. In de ring doet hij het alleen, maar achter iedere grote kampioen staat een ijzersterk team. Voor Verhoeven is dat team ondenkbaar zonder manager Karim Erja.
Deze manager en strateeg heeft niet alleen de carrière van Verhoeven naar nieuwe hoogten gebracht, maar speelt ook een cruciale rol in het veranderen van het imago van kickboksen. Wie is dit marketingbrein achter de ongeslagen kampioen?
Het succes van Rico Verhoeven
Rico Verhoeven versloeg afgelopen maand Levi Richters, onder het oog van een kleine fans in de Gelredome. Met deze overwinning toonde hij opnieuw waarom hij al jaren onbetwist aan de top staat. Maar Verhoevens successen zijn gebouwd op meer dan alleen harde trainingen en sterke technieken.
Zijn merk, dat zowel sportief als commercieel succesvol is, wordt mede mogelijk gemaakt door Karim Erja. Hij is de manager en strategisch denker die Verhoevens carrière sinds begeleidt. Hij zag en ziet in Verhoeven meer dan een vechter.
Door zijn aanpak wist hij het stereotype beeld van kickboksers te doorbreken. Waar velen kickboksen associëren met agressie, zet Verhoeven samen met Erja zichzelf neer als een vriendelijke en toegankelijke atleet. Dit imago sluit perfect aan
Eerbetoon aan de Rotterdammers
Marlies Michielsen
Beste Bedenkers,
Prachtig idee om onze stads-bouwers te eren op een ludieke wijze
Maak maar bekend wanneer jullie zover zijn, stuur ik een namenlijst
door!
Groet en succes!
Marlies Michielsen
David Lispet
Het idee is helemaal geweldig!
Persoonlijk vind ik dat De Welstandscommissie, met alle respect, aan het miepen is.
In mijn ogen is de "lichtkrant" van het KPN Gebouw een grote aantasting van de "welstand" zeg maar.
Hoe dan ook, als het aan mij zou liggen, zouden we morgen moeten beginnen met het project!
mvg,
David Lispet
Gijs Broos
Een zeer mooi gebaar aan de Rotterdammer! En het zal de trots op Rotterdam en de betrokkenheid
bij de stad zeker vergroten. De interactieve tool is wel cruciaal!.
Groet,
Gijs
Sjef Siemons
Hartstikke goed idee, ik had het graag willen bedenken.
Mijn complimenten.
Dat er een negatief advies komt is treurig.
Succes, ik doe mee.
groeten Sjef Siemons
Vashti de Caluwé
Als import-Rotterdammer ben ik er trots op inmiddels drie echte Rotterdammers op de wereld te hebben gezet.
Zijn de "oudere" steden meer allemansvriend: Onze stad is als een dame die zich wat moeilijk laat veroveren, maar als je de moeite hebt genomen