Paul dogger biografie
Oud-tennisser Paul Dogger: ‘Niemand is zo ontspoord als ik’
Paul Dogger () ging in de jaren 80 eens tijdens een tennistoernooi in Florida bij een vriend van hem kijken. Die was een eersterondepartij aan het afwerken tegen een piepjonge puber uit Las Vegas: oorringen in, korte spijkerbroek en lang geblondeerd haar. Dogger stond versteld van de jonge Amerikaan: hij sloeg werkelijk de deuken in de baan en liet geen spaan van zijn tenniskompaan heel. “Wie is dat ventje?”, wilde Dogger weten.
Andre Agassi, luidde het antwoord. Dogger bedoelde maar, zo blikte hij terug tijdens de presentatie van zijn biografie: in zijn tijd waren de tennissers nog kleurrijke figuren. Agassi, Borg, McEnroe. Nu kijkt Dogger alleen nog op de televisie naar Federer tegen Nadal. Maar de rest? Oorverdovend saai. &#;Natuurlijk, Kiki Bertens is wel leuk,&#; aldus Dogger bij de presentatie. &#;Een godszegen voor het Nederlandse tennis. Robin Haase, supergozer, werkt hard, maar spreekt niet aan. En voor de rest is er niets.&#;
Toegegeven: saai was het nooit met Dogger. Persoonlijk kwam ik de naam Paul Dogger voor het eerst tegen toen ik begin deze eeuw het (overigens zeer vermakelijke) naslagwerk F-Side is niet makkelijk doornam. In die terugblik op de eerste vijfentwintig jaar van de beruchte harde ker
Onlangs kocht ik het boek over Paul Dogger, een groot tennistalent dat in zijn jeugd met &#;speels gemak&#; Richard Krajicek aan de kant schoof en na een veelbelovend begin helaas van een groot tennistalent afgleed in een leven vol drugs. In het NRC staat een een prachtig artikel over Dogger en zijn boek&#; ik kan eigenlijk maar één advies geven en dat is KOPEN. Zelf heb ik het boek in één keer uitgelezen, het leest als een trein en is voer voor een Quentin Tarantino film!!!
Paul Dogger (48) gold ooit als Nederlands grootste tennistalent, maar ontspoorde door drugsgebruik en botte pech. „Soms denk ik: wat ben jij eenzaam geweest.”
Paul Dogger (48) vraagt via de mail of een ontbijt tot de mogelijkheden behoort. Lunchen doe je – heel onhandig – midden op de dag. Hij werkt zeven dagen per week, vanwege geldzorgen, bij een autoverhuurbedrijf. Dus als het kan liever een ontbijtinterview. Als ik aankom in zijn stamcafé aan de rand van het Amsterdamse Bos heeft hij zijn ontbijt al achter de kiezen. „Ik had het koud”, zegt hij half verontschuldigend. „Een broodje bal ging er wel in.”
Hij draagt een spijkerbroek, groen overhemd en bergschoenen. Ietwat afwachtend gaat hij aan tafel zitten in het schaars verlichte café.
Hij is anders dan ik me had voorgesteld, de man wiens levens
Oud-tennisser Paul Dogger: ‘Niemand is zo ontspoord als ik’
Amper zijn ze bekomen van het scootertochtje door de kou, of daar is het boek. In het Frans Otten Stadion krijgt Paul Dogger, de jarige oud-tennisser, het eerste exemplaar van de uitgever. Trots geeft hij het aan dochter Elly: “Dit is papa’s boek.” Al is dat misschien opvoedkundig niet slim bij een meisje van dertien. Tussen het omslag is het een en al seks, drugs en andere racketloze lol. Vooral drugs.
Voor wie hem niet (meer) kent: Paul Dogger is in , als jarige, een groot tennistalent, nóg succesvoller dan boezemvriend Richard Krajicek. Hij wint dat jaar de Orange Bowl in Florida (een prestigieus juniorentoernooi) en een jaar later een proftoernooi in Porto. Ook maakt hij Ivan Lendl, nummer 1 van de wereld, gek met dropshots in een demonstratiepartij in Ede. Maar al snel gaat het fout. Hij trekt zich de aftakeling van vader Fred, die in aan multiple sclerose zou overlijden, ernstig aan, is zelf ziek en geblesseerd en krijgt een hekel aan reizen. Terwijl Krajicek Wimbledon wint en miljonair wordt, raakt Dogger verslaafd en bankroet.
Zijn dieptepunt, opgebiecht in de biografie: in rijdt de politie hem op een avond klem na een cocaïnedeal. Hij weigert de naam van de dealer te noemen, wordt vastgezet en mist de vo
Leestip: Biografie Paul Dogger
Deze biografie is geschreven door Peter Zantingh. Dogger is opvallend openhartig tegen de auteur die hij voor de schrijfsessie niet persoonlijk kende. Het voelt alsof de jarige Amsterdammer op dit moment heeft gewacht om het er allemaal uit te gooien.
Al lezend val je van de ene verbazing in de andere. Iedereen wist wel dat het supertalent uit de jaren 80 foute dingen heeft gedaan en dat hij zijn talent heeft verkwanseld. Maar de openhartige bloemlezing over het reilen en zeilen van een tot junk verworden tennisser raakt je tot op het bot.
Het levert zwarte passage als deze op: ‘Het paranoïde schuilen achter de gordijnen is voorbij. Ik word rustiger maar ben nog wel high. In dit korte moment ben ik ontspannen. Dat is het moment dat ik weer cocaïne neem. Omdat het moet. Het móét. De angst dat ik verder zal afdalen in het diepste, donkerste van mijn gedachten, is niet te verdragen.’
Maar ook avonturen die Dogger beleefde op en vooral naast de tennisbanen over de hele wereld kleuren het boek en zorgen ervoor dat het een echte pageturner is.
Titel: PAUL DOGGER
Auteur: Peter Zantingh
Pagina’s:
Prijs: €21,99
Uitgever: Spectrum
ISBN: